Nú er hafist handa við að gera upp þennan útfararvagn frá árinu 1900, frá bænum Alle í Ajoie. Jura í Sviss. Fyrsta verkefnið áður en við tökum hann í sundur er að rétta af framvagninn sem er skakkur eftir nokkra árekstra.
Reyndar, þegar ég sé ástandið á hjólunum, velti ég fyrir mér hvort kúskur þessi hafi ekki átt að aka til baka frá erfidrykkjum eftir jarðarfarir vegna „ofþreytu“!
Mér sýnist hann hafa rekist á alla kantsteina í þorpinu, jafnvel beislið er rispað utanvert.
Heimild: The Antique Carriage Collectors Club: LeCharron.ch´s Post Facebook.
1899 var olíuflutningur í Eckman, McDowell-sýslu og um allt fjallaríkið enn framkvæmdur með fjórhjóla vögnum.
Þessir sterkbyggðu vagnar voru notaðir til að flytja og afhenda brennsluolíu og steinolíu frá járnbrautarstöðvum til viðskiptavina fram á þriðja áratug 20. aldar.
Samkvæmt Henry Ford-safninu voru sumir þessara vagna með þrjú aðskilin hólf til að geyma steinolíu, smurolíu og bensín.
Í Petroleum History Almanac kemur einnig fram að „tankvagnar voru algengir í þéttbýli og dreifbýli frá síðari hluta 10. áratugar 19. aldar fram á þriðja áratug 20. aldar.“
Í bók hans frá 1977, Discovering Horse-Drawn Commercial Vehicles, segir höfundurinn D.J. Smith að slíkir tankvagnar hafi verið notaðir af stórum olíu- og jarðolíufyrirtækjum á fyrstu árum 20. aldar.
Hins vegar voru þeir nógu fjölhæfir til að flytja ýmsa vökva í lausu, þar á meðal vatn og paraffín.“
Eckman, óskipulagt samfélag í McDowell-sýslu, Vestur-Virginíu, er staðsett meðfram U.S. Route 52, vestan við Keystone.
Það var áður þekkt sem Shawnee Camp.
Texti fenginn að láni: Hatfield and McCoy Feud Facebook Heimild: WVRHC; Mynd birt af Vicki Thomas frá West Virginia History, Heritage and
Þýðing og skráning: Friðrik Kjartansson og erlendur.is
Portrett af Pétri III. Óþekktur listamaður. 19. öld.
Stór fjögurra sæta yfirbyggingin með örlítið bogadregnum fram- og bakhlið er útfærður snemma á 18. öld í Frakklandi og hefur fallega skuggamynd og fullkomin hlutföll.
Efri hluti fram- og hliðarveggja og hurða er í þykkt hágæðagler í gluggum (plate glass). Hann er búinn fjöðrun, snúningsás/fimmt hjól, vagnsæti, þjónssæti og fótabretti fyrir þjón, sem er fest inni í yfirbyggingunni.
París (?), 1721; flauel – Ítalía, 18. öld. Fjögurra sæta. Eik, flauel, brons, járn; tréskurður, olíumálun, krítarmalað gylling. Tilheyrði Önnu Petrovnu keisaraynju, dóttur Péturs III, og maka hennar Karli Friðriki prins af Holstein. Umbeðið af hesthúsi Prikaz-verkstæðunum í Kreml í Moskvu árið 1834.
Innréttingarnar voru undir sterkum áhrifum frá nýjum fagurfræðilegum straumum sem kristalluðust í Regency-stílnum sem einkenndist af frönskum búningum þess tíma1.
Útskorin gyllt þakbrúnarskreyting yfirbyggingarinnar, hliðapanelsamskeiti, gluggar og hurðarkarmar2.
Vagninn einkennist af raunsærri meðhöndlun einstakra mótífa ásamt undarlegum, frábærum formum og einnig af samhverfu og reglulegu fyrirkomulagi skrautsins.
Andstæða beinna og bogadreginna lína og frjáls meðferð einstakra fígúra gerir það að verkum að innréttingarnar virðast léttar og hreyfanlegar.
Skrautið í anda hergagna: blómakransar, grímur, skeljar og laufgreinar. Lausaskraut sem mynda blúndumynstur eru áberandi meðal skreytingarmyndanna.
Málaralistin á goðsagnafræðileg efnistök svo sem cerúbum skiptir einnig miklu máli í skreytingum vagnsins.
Málverkið er aðallega unnið í gylltum, grænum og rauðum litum og sýnir örugga teikningu og tilfinningu fyrir litum, auk mikils hugvits í fylgihlutunum.
Útskurðurinn á vagninum er ýktur með gylltu bronsi. Þakið er prýtt átta fallegum bronskerjum. Áklæðinu er haldið á sínum stað með bronsnöglum, höfuð styttunnar aftan mynda stoð og gegna skrauthlutverki.
Handföng hurðanna eru stórar sylgjur og spennur úr bronsi.
Bogadregnir burðir í undirvaninum eru gylltir bronsi sem er blandað kvikasilfri og púðri, en þar ofar stendur tignarleg kvengyðja sýnd á meðal skrautlega bogadreginna burðarboganna.
Kvenkyns allegórísk líkneski á fremri hluta undirvagnsins
Mótívin eru steypt í nokkuð djúpri þrívídd. Allt ber þetta vitni um reynslu, kunnáttu og vönduð vinnubrögð meistarans.
Fremri hluti undirvagnsins er skreyttur viðarskúlptúr í formi apstraktískra kvenfígúrutívra sem raðað er upp í yfirveguðum og öguðum takti3.
Bólstrunin að innan fylgir krefjandi línum heildarinnréttingarinnar, eins og krúna ítölska flauelsins með blíðri, fölblárri glæsilegri hönnun.
Í langri sögu sinni átti vagninn nokkra eigendur.
1721 kom Karl Friedrich prins af Holstein til Sankti Pétursborgar sem unnusti Anne, dóttur Péturs mikla.
Í sérfræðibókmenntum var þessi vagn ranglega tengdur honum í langan tíma.
Rannsóknir á skjalasafni Armory hafa gert okkur kleift að staðfesta að vagninn hafi verið pantaður í Frakklandi af Pétri mikla.
Síðar var það brúðkaupsgjöf keisarans til dóttur hans, Anne, sem ók í burtu til Holsteins með eiginmanni sínum Carl Friedrich.
1742 kom Pétur III, nýr eigandi vagnsins, til Rússlands í honum. Vagninn var notaður til hátíðargöngu í Holstein. Á fjórða áratugnum var það endurtekið í garði hesthússanna í Sankti Pétursborg.
Vagninn var smíðaður 1721. Sem er nokkrum áratugum fyrir Regency tímabilið eftir því sem næst verður komist. Hef ekki skýringu á þessu misræmi! ↩︎
Helstu einkenni Regency-tímabilsins voru: Ríkisvaldið skartaði einfaldri tísku, rómantískri list og bókmennta og vinsældum skáldsögunnar. Tímabilið er einnig þekkt fyrir stranga félagslega uppbyggingu. ↩︎
Þjóðir voru sýndar sem kvenpersónur. Kvenformið sem valið var til að persónugera þjóðina stóð ekki fyrir neina ákveðna konu í raunveruleikanum heldur var reynt að gefa óhlutbundna hugmynd um þjóð á áþreifanlegan hátt, það er að segja að kvenpersónan varð myndlíking þjóðarinnar. ↩︎
Samkvæmt nýlegum rannsóknum var sumar-„skemmtunar“ tveggja sæta vagninn smíðaður í Prikaz-verkstæði hesthúsanna á árunum 1690-1692 fyrir tveggja ára gamlan Alexey Tsarevich, son Péturs I.
Portrett af Alexey Tsarevich, listamaður óþekktur. Rússland, 18. öld. Eftir frumrit eftir I.G. Tannauer.
Slíkir vagnar voru kallaðir „skemmtivagnar“ og þeir voru notaðir í leikjum og skemmtunum barna en ekki fyrir opinberar athafnir.
Sumar, skemmtivagn. Verkstæði Prikaz-hesthússins í Kreml í Moskvu, 1690–1692.; 17. öld. Eik, leður, tin, gljásteinn; gylling, upphleypt. Tilheyrði Alexey Tsarevich. Keypt af Armory salir frá Moscow vagnageymslurnar árið 1834. (?)
17. aldar vagnar eru sjaldgæfir í söfnum heimsins, aðeins fáir hafa varðveist. Þetta pínulitla farartæki gefur okkur hugmynd um lögun, innréttingu og smíði vagna á þessu tímabili.
„Skemmtivagninn“ til sýnis í Armory-sölum smíðaverkstæðis hesthússins Prikaz í Kreml í Moskvu.
Yfirbygging tveggja sæta vagnsins, sem er bólstruð með fölbláu leðri, er slétt og mjókkar niður á við og hefur glæsilega öldulaga sveigju í neðri hlutanum.
Þessi litli búnaður hefur áhugaverðar tækninýjungar, svo sem kranaháls og beygjusnúning á milli framhliðanna.
Kremlmeistararnir innleiddu þessa bættu beygjuaðferð þegar á seinni hluta 17. aldar.
Nokkrar aðferðir eru notaðar við skreytingar, þar á meðal litlar koparnar með upphleyptum hringlaga hausum sem eru í nákvæmri línu, í kringum glugga og á hurðir.
Gljásteinnum er haldið á sínum stað í gluggunum með mjóum ræmum úr tini og skreyttum litlum nöglum með flötum hausum.
Áklæðið er gyllt, upphleypt með skýrum línum. Grafíkin er mynduð af laufum í óvenju glæsilegu mynstri sem inniheldur framandi fugla, smádýr og fígúrur af cerúbum. Leðrið er fest með koparnöglum með upphleyptum hringlaga hausum sem gegna hlutverki í innréttingunni.
Skemmtivagninn á vatnslitamynd eftir F.G. Solntsev. Fyrsti fjórðungur 19. aldar.
Þetta ríkulega gyllta mynstur myndar andstæðu við mildan pastellit leðursins og dýpkar áhrif skreytingarinnar í heild ásamt því að gefa honum glæsileika. Leðursamsetningin er fallega útfærð og sýnir hversu góð tök eru á krefjandi „uppröðun“ barokkskrautsins og sýnir að leðuráklæði af þessu tagi, en framleiðsla þess var nýhafin í Kreml í Moskvu, var þegar í háum gæðaflokki.
Með því að kynna þessa hönnun gef ég mér ekki þann hégóma að uppfylla væntingar allra, en ég segi mér trúi því sjálfur að hver og einn muni taka eftir einhverjum nýjum eiginleikum sem hann tileinkar sér að verðleikum.
Fremri hluti yfirbyggingarinnar, með kúsksæti, er í nútímalegum stíl kranahálsframhuta; hálsinn er leiddur yfir á toppinn og sætið er gert aðskilið frá yfirbyggingunni,
í stíl langferðavagns að venju, nema með járntein á enda sætisins, sem er skrúfaður við framstólpann og hægt er að taka af hvenær sem er.
Neðri afturfjórðungurinn nær upp undir efsta fjórðunginn og yfir það kemur opnun á toppnum.
Hönnun yfirbyggingarinnar verður að fullu skilin með því að skoða teikninguna.
Mótun þessa verks er endurgerð á gamla stílnum, með endurbótum eins og sést á plötunni1
Plata = Í USA er alltaf talað um ,,plötu” í stað teikningar! ↩︎
Heimild: The Coach Makers Magazine á Internet Archive 1857.
Appian vegurinn er kannski frægasti og þekktasti rómverski vegurinn. Hann var nógu breiður til að tveir vagnar gætu mæst eða til að 5 hermenn gætu marserað hlið við hlið. Bygging Appian vegarins var stórkostlegt verkefni og sýndi aldir af frábæru handverki.
Vegurinn er 582 km langur og framkvæmdir hans hófust af Appius Claudius Caecus, rómverskum embættismanni, árið 312 f.Kr. Vegurinn lá suður frá Róm meðfram vesturströnd Ítalíu, beygði síðan austur til Brindisi við Adríahaf og þaðan til Otranto.
Róm til forna var fræg fyrir marga glæsilega eiginleika. Þeir fyrstu sem koma upp í hugann eru: skylmingakappar, frábærir sigrar og keisarar. En langlífasta framlag Rómar til sögunnar voru líklega vegirnir, sem bjuggu til samtengt net allt að 322.000 km, sem skapaði hið fræga orðtak: „Allir vegir liggja til Rómar.“
Heimild: Appian Way | Roman Empire, Rome-Capua, Aqueducts | Britannica. –
Appius Claudius Caecus | Roman Statesman, Aqua Appia & Appian Way | Britannica. – Phenomenal Nature Facebook.
Árið 1863 leitaði hann leiðar til að tengja Oregon slóðina á Fort Laramie-svæðinu í SE Wyoming við gullæðissvæðið í Virginia City í SW Montana. Leiðin var beinari en fyrri slóðir til Montana en fór yfir svæði sem viðurkennd voru með sáttmála sem krákuland og keppt af Sioux og Cheyenne.
1867 var Fort Ellis byggt þrjár mílur austur af Bozeman.
Þegar horft var til austurs þrengdu vöruvagnar við Main Street.
Langhlaupsriffillinn til vinstri virkaði sem merki fyrir byssubúð Walter Coopers fyrir neðan.
Hinum megin við götuna var Cooper að ljúka við byggingu stóru múrsteinssamstæðunnar, Cooper-blokkarinnar, en hluti hennar stendur enn í dag sunnan megin við 100 blokkina í East Main.
Minni múrsteinsbyggingin við hliðina hýsti veitingastað í eigu Lizzie Williams, konu sem var hálf svört… þegar konur voru lítið hlutfall íbúanna og ekki hvítar voru sjaldgæfar í bæjum í Montana. Ljósmyndarinn, S.J. Morrow eða kannski Joshua Crissman, notaði hefðbundið blautplata collodion-ferli tímabilsins sem þurfti langan lýsingartíma sem leyfði töluverðan óskýrleika í hreyfingu.
Texti og stafræn endurgerð myndar eftir Gary Coffrin.
Til er saga um orustu af Muye árið 1046 f.Kr., á milli 50.000 hermanna fornu kínversku Zhou-ættarinnar og 700.000 frá Shang-ættinni.
Sagan segir að Shang-hermennirnir hafi verið svo óánægðir með leiðtoga sína að margir hlýddu og börðust en aðrir yfirgáfu Zhou, sem vann orrustuna og sannaði styrk þeirra í norðurhluta Kína.
Fornleifar frá Zhou-ættveldinu sem var langlífasta ætt Kína.
Vandaður vagn var losaður úr gröf sinni, skreyttur með dreka, koparbjöllum og jaðri, vagn af konunglegum gæðum.
Leifar af tveimur hestum með bronshjálma ásamt leirmunum og steináhöldum.
Hver veit nema hermaðurinn, sem var þar, hafi tekið þátt í orrustunni um Muye?
Hvort sem hann gerði það eða ekki, var hann greinilega sérstaklega heiðraður af fólki sínu eins og sést af auðlegð grafargripanna.
Fornleifafræðingar eru að grafa upp Chongpingyuan kirkjugarðinn í Yichuan sýslu í Shaanxi héraði. Sumum grafanna hefur verið rænt, en fornleifafræðingar eru enn að finna verðmæta grafarhluti.
Bloggvefurinn Archaeology News Network lýsir gröfinni og gripum hennar
„Mikilvægasta uppgötvunin í þessum uppgreftri var K1-vagninn og hestagryfjan.
Gryfjan er rétthyrnd skaftgryfja, 7,1 m löng frá austri til vesturs, 3 m á breidd frá norðri til suðurs og 2,7 m djúp, með veggjum sem eru næstum bein.
Í gryfjunni voru tveir vagnar og bein tveggja hesta hvers vagns.
Vagnarnir tveir snéru endum saman, með höfuð hestanna beint í austur.
Vagn númer eitt … er hágæða með fallegum skreytingum. Vagninn og hestarnir tveir eru í tiltölulega góðu ástandi.
Yfirbygging vagnsins er þakin rauðbrúnu lakki, með íhlutum eins og trébita undir vagninum og hliðarplankarnir skreyttir með rauðlakkaðri afmyndaðri drekahönnun. Krosstré á dráttarskaftinu eru skreytt með klingjandi bronsbjöllum.
Bæði nöf öxulsins eru skreyttar með bronshettum.
Framan á vagninum og á hvorri hlið yfirbyggingarinnar eru næstum ferköntuð jaðarstykki.
Fyrir utan mikið af skreytingum á andlitum hestanna, ásamt mörgum leður- eða línhestakviðbúnaði skreyttum með bronsi, voru líka tveir bronshjálmar á höfði þeirra.“
Fornleifafræðingar fundu mörg ummerki um daglegt líf í grafreitnum, þar á meðal leirmuni, steináhöld, matreiðslupott og öskuholur.
„Þetta sýnir að á þessu grafarsvæði var samtímabúseta.
Að grafreiturinn og búsetusvæðið hafi annaðhvort verið á sama stað eða í nálægð hvort við annað er kannski afleiðing þess að íbúar hafa aðlagast hásléttunni í langan tíma.“
Greinin hjá Archaeology News Network gaf ekki til kynna hvaða ár grafreiturinn var virkur nema til að segja að hann væri af Zhou-ættveldistímabilinu.
Ótengd mynd frá Zhou ættveldis-tímabilinu
Eftir orrustuna af Muye framdi konungur Shang-fólksins sjálfsmorð með því að loka sig inni í höll og brenna hana umhverfis sig.
Leiðtogar Zhou-ættarinnar, sem stóð frá 1046 f.Kr. til 256 f.Kr., réttlættu landvinninga sína með því að segja að Shang hefði brotið gegn umboði himnaríkis eða brotið af sér með þeim guðum sem ráðandi voru.
Alfræðiorðabókin Ancient History á netinu segir að hvert síðari kínverska ættarveldi sem tæki við af gömlu myndi réttlæta nýjar reglur með sömu skýringum.
Grafaruppstilling frá miðju tímabili Zhou-ættarveldisins um 900 f.Kr. (Photo by Daderot/ Wikimedia Commons )
Sumir af mikilvægustu persónum Kína til forna lifðu undir síðari hluta Zhou-ættarinnar, sem var talið tímabil listrænnar og vitsmunalegrar uppljómunar.
„Margar af hugmyndunum sem þróaðar voru af persónum eins og Laozi eða Lao-Tsu, Confucius, Mencius og Mozi, sem allir bjuggu á Austur-Zhou tímabilinu, myndu móta eðli kínversks samfélags til dagsins í dag,“ segir í alfræðiorðabókinni.
Málverk sem sýnir fæðingu fornkínverska heimspekingsins Laozi, sem sagði: „Sá sem þjónar höfðingja manna í sátt við Tao mun ekki leggja heimsveldið undir sig með vopnavaldi.
Slík hugsjón er vön að hafa hefnd í lestinni.“ (Málverk eftir Nyo/ Wikimedia Commons)
