hiti - Hestvagnasetrið.org

uncategorized

Hestasleði barna Ivan keisara #4#8Hestasleði barna Ivan keisara #4#8

Frikki 0 Comments

Vagnsleði keisaradómsins!

Elstu og útbreiddustu rússnesku farartækin voru sleðar. Allt fram undir lok 17. aldar var algengt að nota sleða í bæjum jafnvel á sumrin.

Í þá daga töldu Rússar að ferðast á sleða væri viskulegra en á hjólum.

Notkun sleða á sumrin voru forréttindi meðlima royalfjölskyldunnar, æðstu kirkjunnar og aðalsmanna í sínu nánasta fylgdarliði.

Vagnsleði þessarar greinar tilheyrði börnum keisarans Ivan Alexeevich. Keypt af Armory Chamber árið 1834 (?) frá Moscow-vagnageymslunni.

Hesthúsaskjöl Prikaz benda á mikla fjölbreytni sleða af rússneskri og erlendri gerð í Kreml Vagnageymslunni á 16. og 17. öld.

Þar voru sérstakir sleðar til gönguferða, hvíldar, herferða, skemmtana og jarðarfara.

Í formi þeirra minntu sleðar á rússneska miðaldabáta með bogadregnum útlínum að framan og aftan.

Sleðavagninn (skemmtarinn) var notaður á veturna í meiri vegalengdir. Þetta var eins og lítið herbergi með pínulitlum gluggum og frekar breiðum hurðum hlutfallslega.

Frumgerð þess var yfirbyggð farartæki (povozka) snemma á miðöldum.

Keisarinn og fjölskylda hans ferðuðust í „heitum“ povozka¹, bólstruðum að innan með sable².

Fylkingin samanstóð af langri lest. „Kross“ povozka innihélt tákn; „sængurföt“ povozka koffortin með rúmfötum keisarans, og „birgðir“ povozka innihélt föt og nærföt keisarans.

Vetrarskemmtarasleðinn var smíðaður af handverksmönnunum í Kreml-smíðaverkstæðinu í Moskvu á árunum 1689-1692. Það er ekkert annað safn í heiminum með vagna eins og þennan í safni sínu.

Sleðinn var kallaður „skemmtarinn“ vegna þess að hann var notaður í leiki og skemmtanir Ekaterinu, ungrar dóttur keisarans Ivan Alexeyevich, bróður og meðstjórnanda Péturs I.

Lokuð tveggja sæta yfirbygging sleðavagnsins er sett á rauðmálaða sleðameiða.

Yfirbyggingin heldur enn sínu hefðbundna miðaldaformi.

Hann hefur formfasta, nákvæma skuggamynd og ferhyrndar útlínur, en það eru líka barokkeinkenni í innréttingunum.

Þrátt fyrir skemmtilega notkunarmöguleika og smæð vagnsins gefur hann hugmynd um hvernig hátíðarvetrarbúningur 17. aldar leit út.

Hliðar og framhlið á lokaðri yfirbyggingunni eru með gljágluggum með þunnum tin-ræmum, gullhúðuðum koparstjörnum og tvíhöfða erni; áklæðið innan í sleðanum er úr austrænu skarlat taffeta³ frá 17. öld og hliðar yfirbyggingarinnar eru bólstraðar með upphleyptu rauðu leðri með koparnöglum.

Upphleypt lágmyndamynstur er í gluggarúðunum (Gljásteinsskífunum) af laufmyndum, myndum af tignarlegum cerubum⁴, framandi dýrum og fuglum er góð andstæða rauðum bakgrunni.

Þak vagnsins er klætt svörtu leðri.

Þar til nýlega var talið að leðrið sem notað var á sleðavagninn hefði komið frá Spáni á 17. öld.

Hins vegar sýndu síðari rannsóknir að leðrið í áklæðinu var framleitt af Moskvu Kreml-meisturum.

,,Povozka” Sennilegasta niðurstaðan: ↩︎
Feldir af þessu dýri.,,Sabe“ ↩︎
↩︎
Cerub ↩︎

Heimild: Moscow Kremlin Museums: – ‘AMUSEMENT’ WINTER SLEDGE-COACH

Þýddi og skráði: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

Lesa áfram ...

uncategorized

Fjögra sæta vagn Kolymaga #3Fjögra sæta vagn Kolymaga #3

Frikki 0 Comments

Vagninn tilheyrði Rússnesku Lesnovolsy-ættinni

Vagn fjögurra sæta af rússneskri smíði á fjórða áratugnum.

Í dag er það eina varðveitta eintakið af rússneskum aðalsmannavögnum sem notaðir voru á fyrri hluta 17. aldar.

Á fram- og aftanverðum undirvagninum er skjöldur með skjaldarmerki fyrsta eiganda hans, oddvita borgarinnar Bryansk Frantsisko Lesnovolsky.

Svipuð mynd fannst í pólska skjaldarmerkinu, en samkvæmt henni voru sumir fulltrúar Lesnovolsy-ættarinnar undir stjórn Moskvu.

Þetta eftirnafn var einnig sett inn í rússnesku ættfræðibókina, í kaflanum „Eftirnöfn, sem komu frá Póllandi og Litháen eftir 1600“.

Augljóslega urðu fulltrúar einnar ættgreinar Lesnopolskys, sem búið höfðu í Bryansk, rússneskir ríkisborgarar eftir 1600 og fengu síðan nafnbótina aðalsmenn.

Þessi gögn sanna rússneskan uppruna vagnsins. Líklega hefur hann fengið þennan vagn sem verðlaun með „persónulegri tilskipun frá fullveldinu“.

Boyar Nikita Romanov¹ var annar eigandi vagnsins.

Nikita Romanov var frændi Mikhail Romanov keisara og gegndi mikilvægu hlutverki við rússnesku hirðina. Spurningunni um hvernig strákurinn eignaðist vagninn og hver tengsl hans voru við Frantsisko Lesnovolsky hafa verið hefur ekki verið svarað.

Árið 1655, eftir dauða Romanovs, varð vagninn eign konunglega ríkissjóðsins og síðan í Stables Prikaz, þar sem Boyar átti enga beinna erfingja.

Sérkenni smíðarinnar og skreytingar sanna að búnaðurinn var framleiddur 1640 í Stables Prikaz-verkstæðunum í Kreml í Moskvu.

Vagninn er lokaður: hann er með hurðum og gljásteinsgluggum² en samt eru engar fjaðrir, kranaháls eða beygjusnúningur.

Lítil, ferköntuð yfirbygging vagnsins er hengd á leðurbelti og bólstruð með rauðu flaueli að utan. Heildarmyndin sameinar glæsileika og rökfræði formsins með ótrúlegum samhljómi allra skreytingaþátta.

Hliðar og hurðir eru prýddar þéttu mynstri ferninga og kopargylltum nöglum með skrautlegum, þykkum áberandi hausum sem þekja allt yfirborðið.

Þessi tegund af skrauti varð útbreidd á þessu tímabili í list rússneskra og vestur-evrópskra vagnasmíði.

Í miðju hvers fernings er rósetta úr silfri blúndu í formi átta odda stjörnu: skrautbúnaður sem einkennir aðeins rússneska vagna á þessu tímabili.

Gljásteinsgluggarnir eru skreyttir blúndum, opnum medalíum í formi stjarna og tvíhöfða arna.

Meðfram brún þaksins eru baluster³ og kögur hangir í þakbrún.

Skrautlegt mótíf sem kom aftur í tísku í vagnaskrauti á þessum tíma. Þar eru einnig medalíur úr opnu gylltu járni með blaða- og eplamynstri.

Innréttingin í vagninum verður myndarlegri af innra áklæði hans úr dýru tyrknesku gullflaueli (tyrkneskir dúkur voru afar vinsælir í Rússlandi vegna skrautlegra eiginleika þeirra, óvenjulegs og ríkulegs mynsturs).

Burðarstóparnir (úr viði) að framan og aftan á undirvagninum eru skreyttir útskornum og gylltum laufskreytingum með stórum perlum.

Búnaðurinn er sýndur á fræga striga V. Surikovs „The Morning of the Execution of the Streltsy“. Heimild: The Morning of the Streltsy Execution – Wikipedia

Nikita Romanovich (rússneska: Никита Романович; fædd um 1522 – 23. apríl 1586), einnig þekkt sem Nikita Romanovich Zakharyin-Yuriev, var áberandi rússneskur drengur. Barnabarn hans Michael I (keisari 1613-1645) stofnaði Romanov-ætt rússneskra keisara. ↩︎
Glansandi silíkatsteinefni með lagskiptri uppbyggingu, sem finnast sem smáhreistur í graníti og öðru bergi, eða sem kristallar. Það er notað sem varma- eða rafmagnseinangrunarefni. ↩︎
Heitið baluster er byggt á ítalska orðinu balustra. Þetta nafn var búið til á fimmtándu öld á Ítalíu, byggt á perulaga botninum og mjóum efri hlutanum á hverjum baluster, og hvernig þessi uppbygging líkist blómstrandi granateplum. Allt mannvirkið, sem samanstendur af handriði og rekstri, er þekkt sem balustrade. ↩︎

Lesa áfram ...

Mælieiningar Dauðadalsvagnanna!Mælieiningar Dauðadalsvagnanna!

Frikki 0 Comments

Staðreyndir vekja undrun!

Milli 1883 og 1889 skiptu tuttugu múldýr spennt fyrir vagna sköpum við að flytja borax frá Death Valley til Mojave, Kaliforníu.

Þessi flutningsaðferð var skipulögð með múldýrum. Múldýrin skiluðu af sér 264 kílómetra eða 165 mílur til að komast að þar sem járnbrautarteinarnir enduðu.

Staðreyndir um vagnana

Hlutverk vagnanna var að flytja 10 „stutt“ tonn af borax í ferð. USA þyngdareining. Jafngildir 2.000 lb avoirdupois eða 907,19 kg sem stutt toon (short ton).

Vagnarnir voru með afturhjólum sem stóðu 2.1336 metra (sjö fet) á hæð, með 2,54 sentimetra eða 1 tommu þykkum járngjörðum á hjólum, smíðaðir upp úr gegnheilli eik.

Rýmið um borð var 4.8768 metrar (16 fet) á lengd og 1.8288 metrar (6 fet) á dýpt og hver tómur vagn vó 3.538 kíló (3.53802 tonn).

Vagnlestin, sem spannaði yfir 54.864 metra (180 fet) með múldýr í eftirdragi til vara, samanstóð af þremur vögnum sem urðu að vera til staðar svo hægt væri að fara af stað.

Fremsti vagninn, „Trailer“ og seinast „back action“, og allra síðast var vatnsflutningatankurinn.

Stjórnun teymisins og rekstur

Teymisstjórinn var ábyrgðarmaður á stjórn teymisins, notaði langan taum sem kallaður var „Skíthælslína“-1 og langa svartormasvipu.

Hann var venjulega að stjórn við vinstra hjólið og gat teymisstjórinn einnig stjórnað bremsunni frá vagnsætinu niður bratta brekku.

„Skiptirinn“ sem venjulega sat í vagninum stjórnaði bremsunni á mishæðóttu landi.

„Skiptirinn“ var líka með fötu af litlum steinum til að grýta múlhestana til hlýðni. Báðir deildu mennirnir með sér ábyrgð, þar á meðal að undirbúa liðið, sinna þörfum múldýranna og sinna dýralæknis- eða viðgerðarmálum.

Hádegisstopp leyfði að fóðra og vökva múlhestana þótt þeir væru enn beislaðir, og á kvöldin voru múlarnir settir í búr með fóðurkössum.

Ferðalag hvers dags var yfirleitt 10,6 kílómetrar eða nálægt 17 mílum, sem olli því að ferðin aðra leiðina tók um það bil tíu daga. Fyrirtækið sem rak þessa „útgerð“ útvegaði skála á næturstoppum fyrir ökumenn og múldýrin.

Sögulegt samhengi

Söguleg frásögn Remi Nadeau, „Fraktteymi Nadeau í Mojave“, leggur áherslu á yfirburði múlhestanna til notkunar í eyðimörkinni og undirstrikar mikilvæga hlutverk þeirra í að flytja borax með góðum árangri.

Með því að skilja flutninga, forskriftir og rekstrarstjórnun tuttugu múldýra sem var beitt fyrir vagnana fáum við innsýn í þá ótrúlegu viðleitni sem auðveldaði flutning á borax seint á 19. öld.

Hvað segir britannica um Borax?

Norður-Bandaríkja þyngdareining sem jafngildir 2.000 lb avoirdupois (907,19 kg). nafnorð: stutt tonn

Hvað segir Britanica um Tonnið?