Tag: far

Coupé Berlin 1746 #6Coupé Berlin 1746 #6

0 Comments

Tveggja sæta vagninn var smíðaður árið 1746 í Berlín og gefinn Elísabetu Petrovna keisaraynju af Friðrik II. konungi.

Þar sem Prússakonungur stundaði virka innrásarstefnu, gæti hann hafa sent þetta farartæki til rússnesku keisaraynjunnar til að öðlast stuðning hennar.

Jafnvel þótt þetta hafi verið raunverulegur ásetningur konungsins, hafði gjöfin ekki þau áhrif sem vonast var eftir.

Þegar sjö ára stríðið hófst árið 1756 gengu Rússland og Prússland í andstæð hernaðarbandalög.

Þessi glæsilegi vagn, sem sannarlega telst meðal bestu sýnishorna af skrautútskurði 18. aldar, er verk hins fræga handverksmanns Johann Hoppenhaupt.

Einkennandi stíll meistarans, með stórkostlegum útbreiddum pálmatrjám og knippi af oddhvössum laufblöðum, er ríkjandi í skreytingunum.

Hliðar farþegarýmisins eru prýddar með skjaldarmerkjum rússneska ríkisins, skreyttum með gerfidemantssteinum. Kopargerð kóróna prýðir topp vagnsins.

Vagninn er afar lifandi af tjáningu.

Rókókóeinkenni eru greinilega sjáanleg í formi hans og skreytingum.

Yfirbyggingin mjókkar niður á við og neðri hluti bakhliðarinnar sveigist á fallegan hátt.

Það eru þrír gluggar á framhlið og hliðarveggjum.

Gluggarnir og efri helmingur hurðanna með myndskreyttu efri hlutanum innihalda rúðugler.

Útskurðurinn skipar veglegan sess í heildarsamsetningunni á skreytingum vagnsins, í samræmi við smíðaatriðin og undirstrikar hann fallegar línur yfirbyggingarinnar og einstakra hluta, mjúklega sveigðar brúnir, hliðarsamskeytingar og glugga- og dyrakarma.

Gluggakarmarnir eru útskornir á afar fínlegan hátt. Djúpur útskurður breytist stundum í fullmótaðan skúlptúr.

Hinar kraftmiklu, léttu blómaskreytingar og skeljar, hinar skrautlegu gylltu skrautlínur og útskorna grindverkið með fuglum falla vel að höggmyndum af goðsagnakenndum sjávarverum sem virðast spretta út úr blómvöndunum og stórum, samfléttuðu laufaskrauti.

Fjölbreytt mynstur útskurðarins skapar lifandi samspil ljóss og skugga og dregur fram þrívíða tjáningu mynstursins.

Fíngerð útskorin mynstur þekja tæknilegu smáatriðin, öxulliðinn, stöngina undir yfirbyggingunni, skaftið, hjólin og bakhlið undirvagnsins.

Á framhlið undirvagnsins fléttast djúpskornar myndir og fíngerð rókókó-skreyting saman við tréskurð. Útskurðarmaðurinn hefur sýnt óvenjulega færni í listrænni meðferð sinni á vagninum.

Höggmyndaatriðin eru afar fínlega mótuð.

Þau sýna einstaka tilfinningu fyrir efninu. Skreytingarnar á þessum vagni eru meðal bestu sýnishorna af skrautskreytingum frá þessum tíma.

Efri hluti afturhliðarinnar er bólstraður með efni í dempuðum rauðum lit. Líkt og innri bólstrunin og skjaldarmerkið er þetta útsaumað með gullþræði í stóru, háu rókókó-mynstri.

Þessi coupé var verk hins fræga þýska vagnasmiðs, skreytingameistara og útskurðarlistamanns, Johann Michael Hoppenhaupt.

Nokkrar teikningar hans, sem og koparstunga, hafa varðveist.

Áhugavert laufmótíf, líkt og laufgað pálmatré eða blómavendir með stórum oddmynduðum laufblöðum í mjög djúpupphleyptu formi, gegnir mikilvægu hlutverki í skreytingum kerrunnar.

Þetta mótíf má einnig finna í tónleikasalnum í San Souci-höllinni í Potsdam, útskorna skreytingar sem einnig voru hannaðar af J.M. Hoppenhaupt um miðja 18. öld.

Við smíði þessa einstaka vagns sem gjöf til svo tignarlegs einstaklings sem keisaraynja Rússlands var, lagði meistarinn greinilega allt sitt og sköpunargáfu í hann.

Ef marka má teikningarnar voru gerðar nokkrar breytingar á upprunalegu hugmyndinni. Staðfestingu á því að vagninn var gjöf frá Friðriki II til keisaraynju Elísabetar Petrovna er að finna í skýrslum utanríkismálanefndarinnar frá árinu 1746. Vagninn var síðan notaður við krýningar allt fram á 18. og 19. öld.

Á 19. öld fengu hurðirnar bronsmedalíur með rússneska skjaldarmerkinu skreyttu með glitrandi hvítum kristöllum.

Skjöl úr skjalasafni Vopnabúrsins segja okkur að hurðir og hliðar vagnsins hafi upphaflega verið skreyttar með máluðum sveitamyndum.

Árið 1883 voru þau gyllt og prýdd þessum medalíum. Málverkið á veggjunum og hurðunum kom fram á sama tíma.


Heimild: https://www.kreml.ru/en-Us

Þýðendur: Friðrik Kjartansson og erlendur.is

Skráning: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

Garðvagn Keisaraynjunnar Önna LoannovuGarðvagn Keisaraynjunnar Önna Loannovu

0 Comments

Tveggja sæta opinn vagninn fyrir Önnu Loannovnu keisaraynju síðan 1730 í Rússlandi.

Samsetningin, innréttingar og samanburðargreiningar á svipuðum vögnum staðfestir þessa tímagreiningu.

Það er ómögulegt að segja með vissu hvar vagninn var smíðaður.

Verkstæðin á þeim tíma voru til staðar bæði í Sankti, Pétursborg og Moskvu.

Hins vegar sanna skjölin að á árunum 1728-1732 höfðu bestu vagnsmíðameistararnir yfirgefið Sankti Pétursborg og fluttu í kjölfarið keisaraembættið til Moskvu eða annarra höfuðborga Evrópu.

Á sama tíma héldu verkstæðin í Kreml í Moskvu áfram virku starfi sínu.

Á birgðaskrá frá 1770 yfir reiðtygi og hestvagna sem varðveitt er í vagnagarðinum í Kreml er minnst á garðvagninn sem hafði verið yfirfarinn hér snemma á 18.öld sem „fyrirmynd að nýjum svipuðum útbúnaði“.

Samkvæmt þessu og öðrum gögnum frá hallarhesthúsum kanslara, var þessi vagn líklega smíðaður af meisturum Kreml í Moskvu.

Vagninn er opinn fyrir tvo, ekki lokaður né með hurðum.

Farartækið geislar af Barokkoeinkennum og er glæsilegt. Yfirbyggingin er með fínum bogalímum að ofan ásamt neðri hluta yfirbyggingarinnar.

Innréttingin er úr gullhúðuðum og sniðnum bylgjuskífum, útskornum léttarskeljum, laufblöðum og einnig málverki.

Á úthliðunum er merki rússneska ríkisins og kvenfígúra í ramma af bókrollum og kertum á grænum bakgrunni. Af táknmyndinni að dæma er myndin Anna keisaraynja.

Sjá má tilraun í málverkinu til að miðla líkingu við fyrirmyndina. Andlitsmyndir fóru að birtast í vagnasmíði á fyrsta fjórðungi 18. aldar.

Vagninn er ekkert sérstaklega íburðarmikill og innréttingin ekki mjög glæsileg. Þessi dálítið óvenjulega meðferð á umgjörð keisaraveldis skýrist líklega af því að farartækið var aðeins notað til að rúnta um hallargarðinn.

Þetta kemur aftur á móti líka fram í byggingu vagnsins. Hann er lítill og með efnismiklum og breiðum hjólum til að spilla ekki og sökkva í stíga hallargarðsins.

Útfærsla skreytingarinnar kunni að hafa verið ákveðin af þeim sem sá um vagninn.Skjöl í vopnabúrinu staðfesta að vagninn hafi verið gerður fyrir Önnu keisaraynju í Moskvu.

Bólstrunin var endurnýjuð ekki löngu síðar en 1740. Áklæði af grænu ullarefni var skipt út fyrir daufari lit af rauðleitu flaueli.

Þetta er einnig staðfest af eftirlifandi bútum af græna áklæðinu. Vagninn var endurbyggður 1994. Hann hefur nú fengið sína upprunalegu mynd enn og aftur með áherslu á fágun.

Heimild: Moscow Kremlin Museums: – GARDEN OPEN CARRIAGE

Þýddi og skráði: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

Örsýn í líf romanfólksins 1900Örsýn í líf romanfólksins 1900

0 Comments

Grein eftir Liam Henry

Innsýn í líf rómanfólksins í London snemma á 20. öld Ímyndaðu þér líflegar götur London í upphafi 1900, fullar af hestvögnum, iðandi mörkuðum og gangandi vegfarendum að flýta sér í dagleg viðskipti sín.

Innan um þetta kraftmikla borgarlandslag hefði rómanfólkið staðið upp úr sem litrík, grípandi sjón þegar þau fóru um í hefðbundnu hestvagni sínu. Þessar fjölskyldur, með sínar rótgrónu menningarhefðir og einstaka lífshætti, færðu keim af sveitinni og gamaldags sjarma inn í nútímavæðandi hjarta Englands.

Heimili á ferðalagi: Hinn fallegi Vardo-vagnhýsi Roman-fjölskyldunnar, þekktur sem vardo eða romanvagn, var miklu meira en bara farartæki.

Skreytt með skærum litum og ítarlegum mynstrum, það var flutningsheimili og listaverk. Hver vardo var unnin af ástúð, oft máluð með skærrauðum, grænum og gulum litum og skreyttur flóknum útskurði og táknum. Þetta var ekki bara skraut – hver hönnun bar merkingu og tengdi fjölskylduna við arfleifð sína. Að sjá romönsk vagnhýsi var til að fá innsýn í menningu þeirra og handverk, stolt sýnd á ferð.

Sérstakur klæðaburður og gamaldags hefðir Roman-fjölskyldan hafði verið klædd í hefðbundnar flíkur sem settu enn meiri lit á útlitið. Björt pils, sjöl og klútar, ásamt handgerðum skartgripum, endurspegluðu ríkar hefðir þeirra og persónulegan stíl.

Þessi föt voru ekki bara falleg heldur hagnýt, hentug fyrir lífið á veginum og úr endingargóðum efnum sem þola slit daglegra ferðalaga. Í London snemma á 20. öld, þar sem tískan hallaðist að dökkum, þögguðum litum og einfaldari stílum, hafði klæðnaður romanskrar fjölskyldunnar fangað athygli margra vegfarenda.

Lundúnabúar gætu aftur á móti hafa fundið fyrir blöndu af forvitni og hrifningu þegar þeir horfðu á þessa fjölskyldu ganga um daglega – elda, deila sögum og sinna hestunum sínum – jafnvel innan um líflegar, troðfullar götur borgarinnar.

Annar lífsstíll í hjarta London. Á tímum þegar samfélagið var að verða sífellt uppbyggt og þéttbýliskennt, stóð rómanskur lífsstíll sem vitnisburður um annars konar frelsi.

Margar Roman-fjölskyldur tóku að sér lífið á veginum og ferðuðust á milli bæja og borga.

Á meðan sumir Lundúnabúar glímdu við langan vinnutíma í verksmiðjum eða skrifstofum, fylgdi roman-fólkið takti sem endurspeglaði náttúruna og breyttar árstíðir.

Þrátt fyrir erfiðleikana við að búa í borg sem stundum gat verið mótdrægin, héldu rómanskar fjölskyldur fast við sjálfsmynd sína.

Romanfólkið hélt áfram að iðka siði sína, segja sögur sínar og miðla gildum sínum.

London var suðupottur menningarheima, en fáir hópar varðveittu arfleifð sína eins greinilega og samfélag romanfólksins.

Jafnvel á stórum og síbreytilegum stað eins og London, fundu þeir leiðir til að halda sambandi við rætur sínar.

Borgin mætir hefð Ferð roman-fjölskyldnanna um London snemma á 20. öld var einstök blanda af menningu – skurðpunktur fornra hefða og nútíma borgarlífs.

Fyrir börnin sem horfðu á þau líða hjá eða fullorðna fólkið sem staldraði við í amstri dags til að horfa á litríku vagnhýsin buðu romanfólkið upp á augnabliksflótta, innsýn inn í heim sem var bæði öðruvísi og djúpt tengdur takti manneskjulegrar upplifunar.

Nærvera þeirra bætti snertingu af fjölbreytileika og dýpt við félagslegt landslag Lundúna og minnti borgina á að það eru margar leiðir til að lifa og að sérhver menning hefur sína eigin fegurð og visku.

Í heimi þar sem ágreiningur getur oft virst eins og gjá, sýndu Romanfólkið að fjölbreytileiki auðgar skilning okkar á hvert öðru og hjálpar til við að draga upp fyllri mynd af sögunni.

Þetta augnablik, fangað í tíma, talar um varanlegt mikilvægi þess að tileinka sér einstaka arfleifð okkar og læra hvert af öðru

Wikipedia

Romanfólkið fyrir helförina!


Heimild: Liam Henry á Facebook skrifaði

Þýddi og skráði: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

Hansom 4 hjóla leiguvagninn #1Hansom 4 hjóla leiguvagninn #1

0 Comments

Horfinn í gleymskunnar dá nema þær eftirgerðir sem smíðaðar hafa verið!



https://hestvagnasetrid.org/wp-content/uploads/2022/06/Fjogra-hjola-Hansom-2.jpg
Þetta eintak er smíðað í Belgíu ásamt fjölda annarra gerða hjá toppvagnasmiðju. Hér er hlekkurinn:
https://carriages-schroven.com/carriages/

Frá eiganda vefsíðunnar og áhugamanni: Þetta finnst mér stórmerkilegt. Ég vissi þetta ekki þegar ég vaknaði í morgun að Hansom hefði komið með aðra gerð af vagni, en svona er það, lesa meira og meira og maður lærir meira og meira; einfalt ekki satt. Ekki finn ég mynd af þessum vagni svo ég sé viss um að um rétta mynd sé að ræða, en ég held áfram að leita og setji hér inn ef ég rekst á hana.

 

Clark an Aberdeen vagnasmiður hannaði 1885 fjögra hjóla Hansom. Þessi vagn hafði ákveðna yfirburði: Yfirbyggingin var í laginu eins og venjulegur Hansom með kúsk- sætið fest aftan á vagninn en var snúið við á undirvagninum, svo kúskurinn sat yfir hestunum á meðan farþegarnir snéru aftur. Þessi Hansom gat verið notaður opinn eða lokaður. Yfirbyggingunni gat verið snúið við til að uppfylla það. Aðeins fáein farartæki af þessari gerð rúlluðu London á stuttu tímabili en almenningi líkaði víst ekki þess konar farartæki og síðan hafa þeir horfið gjörsamlega.

Heimildir: Modern Carriages 1905 bls 3
Þýddi og tók saman Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: Yfirlestur.is


Pæton Brake #2Pæton Brake #2

0 Comments

Í Portúgal, Golega

1901 Pæton Brake heitir brake vegna þess að framhjólin ganga undir bogann undir sætinu. Þessi Pæton tekur að minnsta kosti átta farþega með kúskinum. Þessi ætti því að vera lipur í þröngum aðstæðum. Þetta eintak hefur þörf fyrir heildaruppgerð; ástandið er orðið þannig að aðeins algjörs niðurrifs og uppbyggingar er þörf ásamt málaravinnu. Vagninn er samt vel heillegur og viðráðanlegur í uppgerð.


Öflugt og vel skapað járnverk.


Bremsubúnaðurinn er vel vandaður miðað við sambærilega vagna þessa tíma og gerðar. Uppstigin eru líka sterklega og vönduð til að endast.



Afsakið léleg myndgæði.





Þýðing og skrásetning: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is