Vagn fjögurra sæta af rússneskri smíði á fjórða áratugnum.
Í dag er það eina varðveitta eintakið af rússneskum aðalsmannavögnum sem notaðir voru á fyrri hluta 17. aldar.
Á fram- og aftanverðum undirvagninum er skjöldur með skjaldarmerki fyrsta eiganda hans, oddvita borgarinnar Bryansk Frantsisko Lesnovolsky.
Fjögurra sæta vagn verkstæðisins í hesthúsi Prikaz í Kreml í Moskvu, 1640; flauel – Tyrkland, 17. öld. Eik, birki, flauel, gler, járn, gallon, gljásteinn, tin, kopar; gylling, tréskurður, vefnaður, smíði. Hann tilheyrði yfirstétt borgarinnar Bryansk Frantsisko Lesnovolsky og síðar Boyar Nikita Ivanovich Romanov. Eftir dauða hans var það sent til Stables Prikaz árið 1655. Keypt af Armory Chamber árið 1834 frá Moscow Coach Yard.
Svipuð mynd fannst í pólska skjaldarmerkinu, en samkvæmt henni voru sumir fulltrúar Lesnovolsy-ættarinnar undir stjórn Moskvu.
Þetta eftirnafn var einnig sett inn í rússnesku ættfræðibókina, í kaflanum „Eftirnöfn, sem komu frá Póllandi og Litháen eftir 1600“.
Augljóslega urðu fulltrúar einnar ættgreinar Lesnopolskys, sem búið höfðu í Bryansk, rússneskir ríkisborgarar eftir 1600 og fengu síðan nafnbótina aðalsmenn.
Þessi gögn sanna rússneskan uppruna vagnsins. Líklega hefur hann fengið þennan vagn sem verðlaun með „persónulegri tilskipun frá fullveldinu“.
Smáatriði í undirvagninum með mynd af skjaldarmerki Frantsisko Lesnovolsky í myndskrautinu á handsmíðuðu grillinu. Grillið tilheyrir undirvagninum.
Nikita Romanov var frændi Mikhail Romanov keisara og gegndi mikilvægu hlutverki við rússnesku hirðina. Spurningunni um hvernig strákurinn eignaðist vagninn og hver tengsl hans voru við Frantsisko Lesnovolsky hafa verið hefur ekki verið svarað.
Árið 1655, eftir dauða Romanovs, varð vagninn eign konunglega ríkissjóðsins og síðan í Stables Prikaz, þar sem Boyar átti enga beinna erfingja.
Sérkenni smíðarinnar og skreytingar sanna að búnaðurinn var framleiddur 1640 í Stables Prikaz-verkstæðunum í Kreml í Moskvu.
Vagninn er lokaður: hann er með hurðum og gljásteinsgluggum2 en samt eru engar fjaðrir, kranaháls eða beygjusnúningur.
Lítil, ferköntuð yfirbygging vagnsins er hengd á leðurbelti og bólstruð með rauðu flaueli að utan. Heildarmyndin sameinar glæsileika og rökfræði formsins með ótrúlegum samhljómi allra skreytingaþátta.
Hliðar og hurðir eru prýddar þéttu mynstri ferninga og kopargylltum nöglum með skrautlegum, þykkum áberandi hausum sem þekja allt yfirborðið.
Þessi tegund af skrauti varð útbreidd á þessu tímabili í list rússneskra og vestur-evrópskra vagnasmíði.
Í miðju hvers fernings er rósetta úr silfri blúndu í formi átta odda stjörnu: skrautbúnaður sem einkennir aðeins rússneska vagna á þessu tímabili.
Gljásteinsgluggarnir eru skreyttir blúndum, opnum medalíum í formi stjarna og tvíhöfða arna.
Meðfram brún þaksins eru baluster3 og kögur hangir í þakbrún.
Skrautlegt mótíf sem kom aftur í tísku í vagnaskrauti á þessum tíma. Þar eru einnig medalíur úr opnu gylltu járni með blaða- og eplamynstri.
Innrétting vagnsins. Smá hluti.
Innréttingin í vagninum verður myndarlegri af innra áklæði hans úr dýru tyrknesku gullflaueli (tyrkneskir dúkur voru afar vinsælir í Rússlandi vegna skrautlegra eiginleika þeirra, óvenjulegs og ríkulegs mynsturs).
Burðarstóparnir (úr viði) að framan og aftan á undirvagninum eru skreyttir útskornum og gylltum laufskreytingum með stórum perlum.
Nikita Romanovich (rússneska: Никита Романович; fædd um 1522 – 23. apríl 1586), einnig þekkt sem Nikita Romanovich Zakharyin-Yuriev, var áberandi rússneskur drengur. Barnabarn hans Michael I (keisari 1613-1645) stofnaði Romanov-ætt rússneskra keisara. ↩︎
Glansandi silíkatsteinefni með lagskiptri uppbyggingu, sem finnast sem smáhreistur í graníti og öðru bergi, eða sem kristallar. Það er notað sem varma- eða rafmagnseinangrunarefni. ↩︎
Heitið baluster er byggt á ítalska orðinu balustra. Þetta nafn var búið til á fimmtándu öld á Ítalíu, byggt á perulaga botninum og mjóum efri hlutanum á hverjum baluster, og hvernig þessi uppbygging líkist blómstrandi granateplum. Allt mannvirkið, sem samanstendur af handriði og rekstri, er þekkt sem balustrade. ↩︎
Portrett af Boris Godunov keisara. Listamaðurinn óþekktur, á 18. öld. Olía á striga.
Keypt af Armory árið 1840 frá Imperial Arras. Það er hálfportrett af keisaranum Boris Godunov sett í sporöskjulaga umgjörð.
Keisarinn er sýndur í kórónu og bleikum möttli og fylltum marðarfeldi. Undir myndinni er áletrun í rókkókkóstíl: „Boris Godunov“, með titli hans og lýsingu á morði Tsarevich Dimitry.
Opinn langferðavagn af enskum uppruna seint á 16. öld er elsti útbúnaður Armory Chamber og sá eini af slíkri gerð sem lifði af í heiminum.
Vísindamennirnir eru sammála um að þessi forni vagn með búnaði sé eitt af meistaraverkum menningarheimsins.
Stór, næstum ferhyrnd yfirbygging hans er hengd upp á leðurbelti og lokaður með gluggatjöldum.
Hann er samt ekki með beygjusnúningi, kranaháls, fjöðrum, sæti fyrir kúskinn og fótabretti.
Vagninn er skreyttur með útskurði og málun, sum smáatriði eru gerð sem útskorinn skúlptúr.
Listrænt tilheyrir hann seinni endurreisnartímanum.
Máluð í rauðgrænu litasviði sýna fjölmynda listaverkin með háum lágmyndum veiðimyndir og bardaga milli kristinna og múslíma.
Þeir ná yfir neðri hluta vagnsins: hlið hans, bakhlið og framhlið. Útskornu sögurnar endurspegla flókin samskipti Evrópulanda og Tyrklands.
Fyrsta röð yfirbyggingarinnar er skreytt með máluðu landslagi af görðum og byggingum, önnur röð – með veiðisenum.
Hæfileiki meistarans kemur fram í vali á fíngerðu litasviði sem byggir á blöndu af blíðum fölbláum, bleikum og þéttum grænum blómum.
Málverkið er líklega gert af óþekktum ítölskum listamanni seint á 16. öld.
Að innan er keisaravagninn klædd rauðu og gulu, ítölsku mynstruðu flaueli frá seinni hluta 17. aldar. Djúpur, mjúkur hægindastóll á afturhlið yfirbyggingarinnar og breiður bekkur eru bólstraðir með ítölsku flaueli frá 17. öld með ríkjandi ljósbláum tón í skraut.
Fram- og afturhluti undirvagnsins er skreyttur með gylltum lágmyndum og skúlptúrum í formi allegórískra fígúra sem eru áberandi fyrir eligant verk og glæsilegt mynstur blómaskrautsins.
Báðir hlutar undirvagnsins eru með gylltum járnskreytingum. Hjólabúnaðurinn er þakinn með gylltum útskurði sem er frábrugðið öðrum skrauthlutum.
Þetta má skýra með yngri dagsetningu þeirrar smíða – seinni hluta 17. aldar.
Það eru skiptar skoðanir um uppruna langferðavagnsins.
Enskur uppruni þess er án efa staðfestur af fjölmörgum skjölum úr skjalasafni Armory Chamber.
Það er flóknara að skilgreina smíðatímann. Sumir vísindamenn rekja smíðatímann til seint á 16. öld (A.F. Weltman, A.F. Malinovsky, P.I. Savvaitov), aðrir rekja smíðatímann aftur til 1620 (G. Kraisel). Það er líka útgáfa af því að vagninn hafi verið fluttur til Rússlands meðal diplómatískra gjafa aðeins eftir að vinsamlegri samskipti við England höfðu verið tekin upp aftur ekki fyrr en seint á fyrsta fjórðungi 17. aldar.
Smíðatæknileg og listræn fótspor útbúnaðarins tala vel fyrir 16. öldina. Að auki voru samskipti Englands og Rússlands vinsamlegri undir stjórn Boris Godunov frekar en Mikhail Romanov. Tvær gylltar lágmyndir með rússneska skjaldarmerkinu á tímum Godunovs á grind undirvagnsins sanna fyrri uppruna útbúnaðarins.
Tölur á skjaldarmerkinu eru gerðar samkvæmt vestur-evrópskri hefð sem gefur til kynna að vagninn hafi verið ætlaður til útflutnings. Sennilega var það gert sérstaklega sem gjöf fyrir Rússland, mikilvægan viðskiptafélaga. Meðal gjafa sem Sir Thomas Smith kom með árið 1604, frá James I. konungi og Anne Englandsdrottningu, var útbúnaður klæddur flaueli. Það má auðkenna sem vagn frá Armory Chamber. Sterk áberandi táknræn einkenni gjafarinnar sannar að henni var ætlað að vera diplómatísk gjöf.
Í 17. aldar úttekt frá Stables Treasury segir að vagninn hafi verið endursmíðaður í Moskvu til að taka á móti pólsku sendiráðsfólki 1678.
Samkvæmt skjalasafninu hafði vagninn verið notaður til loka 17. aldar af keisarunum Mikhail Fyodorovich og Alexey Mikhailovich.
„Kolymaga“ er orð af tyrkneskum uppruna, sem þýðir „stór vagn“.
Til að keyra þennan búnað þarf kúskurinn að hafa gengið fram hjá honum eða riðið bestu hestunum. Mikið pláss þurfti til að snúa kolymaga við og lyfta átti afturhjólunum með handafli.
Stórkostlegt Hunt-mósaík, staðsett í Villa Romana del Casale á Piazza Armerina á Sikiley, er dæmi um stórkostlega listamenningu Rómverja til forna. Þetta flókna gólfmósaík, sem er frá 4. öld e.Kr., þekur yfir 60 metra (197 fet) og gefur skýra mynd af handverki framandi dýrategunda við rómverska skemmtun og viðburði. Villan er tilnefndur á heimsminjaskrá UNESCO og endurspeglar glæsileika og fágun Rómaveldis, sem einkennist af vandaðri hönnun og nákvæmni með smáatriði. Enn fremur er þetta mósaík vitnisburður um listræna getu tímabilsins en lýsir jafnframt upp menningarlega þýðingu veiða innan rómversks samfélags.
Hinn forni rómverski vegur sem tengir Antakya í Tyrklandi við Aleppo í Sýrlandi er birtingarmynd af verkfræðigetu Rómaveldis. Þessi vegur, sem var smíðaður fyrir meira en tveimur þúsundum ára, var óaðskiljanlegur í alhliða neti sem gerði kleift að ferðast, viðskipti og hernaðaraðgerðir. Verkfræði og bygging slíkra innviða krafðist umtalsverðrar fyrirhafnar og fjármagns, sem sýnir líka verulega tæknikunnáttu. Athyglisvert er að leifar af þessum forna vegi hafa haldið sér til dagsins í dag, sem undirstrikar einstaka getu Rómverja til að þróa varanlega innviði. Ending þessara vega sýnir varanlega arfleifð rómverskrar verkfræði.
Heimild: Archaeology and Lost Civilizations á Facebook
Romani með vagninn, ljósmyndað í Rheinland í Þýskalandi árið 1935. Myndataka:Bundesarchiv, Bild 183-J0525-0500-003/CC-BY-SA, sem dreift er samkvæmt leyfi frá skapandi nefndum (e. Creative Commons license) (Þýska alríkisskjalasafnið).
Rómafólkið er þjóð meðal þjóða sem hefur flust um Evrópu í þúsund ár.
Róma-menningin býr yfir ríkri munnlegri hefð, með áherslu á fjölskylduna. Rómaveldi er oft haft sem framandi og undarlegt og hefur sætt mismunun og ofsóknum í aldanna rás.
Í dag eru þau ein stærsta þjóðarbrot í Evrópu — um 12 milljónir til 15 milljónir manna, samkvæmt UNICEF, en 70 prósent þeirra búa í Austur-Evrópu.Um milljón Roma býr í Bandaríkjunum samkvæmt Time.
Rómafólkið er samheiti sem Róman einstaklingar nota til að lýsa sjálfum sér. Það merkir „fólk“. Samkvæmt stuðnings hópi Róma (e. Roma Support Group).
Samtök sem Rómafólk hefur stofnað til að efla vitund um róman hefðir og menningu.Þeir eru einnig þekktir sem Rom eða Roman.
Samkvæmt Open Society Foundations eru sumir aðrir hópar sem teljast til þjóðflokksins.
Róman fólkið á Englandi kvíslast frá Króatíu, Kalé frá Wales og Finnlandi, Róman frá Tyrklandi og Domari frá Palestínu og Egyptalandi. Ferðalangar Írlands eru ekki Rómanar að siðferði en þeir eru oft taldir hluti af hópnum.
Róman er einnig stundum kölluð Sígaunar.Sumir sjá það sem niðrandi orð, holdgervingur frá þeim tíma sem talið var að þetta fólk kæmi frá Egyptalandi.
Nú er talið að Róma-fólkið hafi flust til Evrópu frá Indlandi fyrir um 1.500 árum. Í rannsókn sem birt var árið 2012 í tímaritinu PLoS ONE var komist að þeirri niðurstöðu að rómastofnar hafa háa tíðni á tilteknum Y-litningi og DNA-hvötum sem finnast aðeins í stofnum frá Suður-Asíu.
Rómanska þjóðin sætti misrétti vegna dökkrar húðar og var eitt sinn hneppt í ánauð af Evrópubúum.
Árið 1554 samþykkti enska þingið lög sem gerðu það að verkum að vera sígauni væri refsivert með dauðarefsingu samkvæmt RSG.
Rómanfólk hefur verið sýnd sem lævísir, dularfullir utangarðsmenn sem segja frá högum og laumufé áður en haldið er til næsta bæjar.Reyndar er hugtakið “gypped” líklega skammstöfun á sígauna sem merkir slyngur, óprúttinn einstaklingur samkvæmt NPR. ( Yfirlestur.is ráðleggur að nota Romanfólk ).
Til að komast af var Roma-liðið stöðugt á ferðinni. Þeir hafa getið sér orð fyrir nafntogaðan lífsstíl og afar móðgandi menningu.
Vegna útigangsstöðu og farandstöðu stunduðu fáir nám og læsi var ekki almennt.
Margt af því sem vitað er um menninguna kemur í gegnum sögur sem sagðar eru af söngvurum og munnmælasögur.
Auk gyðinga, samkynhneigðra og annarra hópa beindu nasistar sjónum sínum að Rómaveldi í síðari heimsstyrjöldinni.
Þýska orðið yfir sígauna, Zigeuner, var leitt af grískri rót sem þýddi „ósnertanleg“ og samkvæmt því þótti hópurinn „óæðri af kynþáttauppruna“.
Romanfólkið var upprætt og sent í búðir til að nota sem þræla eða til að vera drepið.
Á þessum tíma fékk dr. Josef Mengele einnig leyfi til að gera tilraunir með tvíbura og dverga úr roman-samfélaginu.
Samkvæmt Minjasafni Bandaríkjanna um helförina drápu nasistar tugi þúsunda Rómana á landsvæðum Sovétríkjanna og Serbíu sem eru hernumin af Þjóðverjum.
Þúsundir Rómana til viðbótar voru drepnar í fangabúðunum Auschwitz-Birkenau, Sobibor, Belzec, Chelmno og Treblinka.Einnig voru búðir sem heita Zigeunerlager og voru einungis ætlaðar Rómafólki.
Talið er að allt að 220.000 Róma hafi látist í Helförinni.
Róman menning
Staðalmyndir og fordómar hafa í aldaraðir haft neikvæð áhrif á skilning á Rómamenningu, samkvæmt rómaverkefninu.
Rómafólkið er dreifð þjóð til margra svæða og hefur samspil þjóðlegrar menningar og íbúanna í kring haft áhrif á menningu þeirra. Engu að síður eru sérstæðir og sérstakir þættir róma-menningar.
Engu að síður eru sérstæðir og sérstakir þættir róma-menningar.
Andleg viðhorf
Rómanar fylgir ekki eigin trú,heldur taka þeir oft upp ríkjandi trúarbrögð landsins þar sem þeir búa, samkvæmt Open Society, og lýsa sjálfum sér sem „mörgum stjörnum sem eru dreifðar í augsýn Guðs.
“Sumir hópar Rómana eru kaþólskir, múslímar, hvítasunnumenn, mótmælendur, anglíkanar ( óþekkt orð ) eða baptistar.
Rómanar búa við flóknar reglur sem stýra hlutum eins og hreinleika, hreinleika, virðingu, heiðri og réttlæti.
Þessar reglur eru nefndar það sem er „Rromano“. Rromano merkir að hegða sér með reisn og virðingu sem Róma-manneskja, samkvæmt Open Society.
“Rromanipé er það sem Róman nefnir heimsmynd sína.
Tungumál
Þó að hópar Rómana séu fjölbreyttir tala þeir allir eitt og sama tungumálið, sem nefnist Rromanës.
Rromanës á rætur í sanskrítískum málum og er skyld hindí, punjab, úrdú og Bengal samkvæmt RSG.
Enskir mælendur hafa fengið sum rómuð orð að láni, þar á meðal „pal“ (bróðir) og „lollipop“ (úr lolo-phabai-kossum, rautt epli á priki).
Stigveldi
Venjan er að allt frá 10 til nokkra hundruða af hópum stórfjölskyldna myndi bönd eða hópa, sem ferðast saman í hjólhýsum.
Smærri bandalög, sem kallast Vitsas, eru mynduð innan hópanna og samanstanda af fjölskyldum sem eru leiddar saman með sameiginlegum uppruna.
Roman móðir og börn
Hver hópur er leidd af formanneskju, sem er kosið til lífstíðar.
Þessi einstaklingur er höfðingi þeirra. Forstöðukonan í hópnum, sem nefnist phuri dai, gætir velferðar kvenna og barna hópsins.
Í sumum hópum leysa öldungarnir úr ágreiningi og fara með refsingar, sem byggjast á hugtakinu heiður. Refsing getur þýtt mannorðsmissi og í versta falli brottvísun úr samfélaginu, samkvæmt RSG.
Fjölskyldugerð
Rómanar leggur mikið upp úr nánum fjölskyldutengslum, samkvæmt Rroma-stofnuninni:
“Rromafnfólk hafði aldrei land, ekki konungsríki eða lýðveldi, þ.e.a.s. hafði aldrei stjórnvald sem framfylgdi lögum eða úrskurðum.
Fyrir Roma er grunneining „eining“ mynduð af ættinni og ætterni.“
Bandalög fela yfirleitt í sér að stórfjölskyldan búi saman.
Í dæmigerðri heimiliseiningu getur verið höfuð fjölskyldunnar og eiginkona hans, giftir synir þeirra og tengdadætur ásamt börnum þeirra og ógift ung börn og fullorðin börn.
Romani giftist að jafnaði ung — oft á táningsaldri —og mörg hjónabönd eru skipulögð.
Brúðkaup eru að jafnaði mjög vel útfærð þar sem um er að ræða mjög stóran og litríkan kjól fyrir brúðina og hinar fjölmörgu viðstaddar hennar.
Þó að á tilhugalífsskeiðinu séu stúlkur hvattar til að klæða sig ögrandi er kynlíf eitthvað sem ekki er stundað fyrr en eftir giftingu, samkvæmt The Learning Channel.
Sumir hópar hafa lýst því yfir að engin stúlka undir 16 ára aldri og enginn drengur undir 17 ára aldri verði gift samkvæmt BBC.
Gestrisni
Yfirleitt er Róman fólk hrifið af sjónhverfingum.
Rómantísk menning leggur áherslu á að sýna auð og velmegun, samkvæmt róma-verkefninu.
Konur í Róm eru gjarnan með gullskartgripi og höfuðföt skreytt mynt.
Á heimilum verða oft sýningar á trúarlegum táknmyndum, með ferskum blómum og gull- og silfurskrauti.Þessir sýningargripir eru taldir heiðvirðir og til góðs.
Einnig þykir það heiður að deila árangri sínum og munu veitendur sýna gestrisni með því að bjóða upp á mat og gjafir.
Líta má á örlæti sem fjárfestingu í tengslaneti félagslegra tengsla sem fjölskylda getur þurft að reiða sig á þegar á bjátar.
Roman fólk í dag
Á meðan enn eru ferðabönd nota flestir bíla og húsbíla til að flytja á milli staða frekar en hesta og vagna fortíðarinnar.
Í dag hafa flestir Rómabúar komið sér fyrir í húsum og íbúðum og eru ekki auðgreinanlegir.
Vegna áframhaldandi mismununar viðurkenna margir ekki rætur sínar opinberlega og opinbera sig einungis fyrir öðrum Rómverjum.
Meðan ekki er til staðar efnislegt land sem tengist róman-fólkinu var Alþjóða-rómasambandið formlega stofnað árið 1977.
Árið 2000 lýsti 5. heimsþing Rómverja árið 2000 Rómantíka opinberlega þjóð utan landsteinanna.
Á áratugnum sem Róman fólkið var felld inn í skuldbindingu. Skuldbundu tólf Evrópulönd sig til að uppræta mismunun gegn Róman fólki.
( 2005-2015 ). Átakið beindist að menntun, atvinnumálum, heilbrigðismálum og húsnæðismálum, auk kjarna mála er varða fátækt, mismunun og samþættingu kynja- og jafnréttissjónarmiða.
Samkvæmt upplýsingum frá yfirvöldum í Rússlandi, þrátt fyrir frumkvæðið, er Roma þó áfram beitt víðtækri mismunun.
Samkvæmt skýrslu mannréttindastjóra Evrópuráðsins er skammarlega lítið um framkvæmd varðandi mannréttindi Róma… Í mörgum löndum er hatursorðræða, áreitni og ofbeldi gegn Rómafólki á boðstólum.
boðstólum.
8. apríl er alþjóðlegur dagur Róma, dagur til að vekja athygli á málefnum Rómasamfélagsins og halda upp á Róma-menninguna.
Frekari skýrslugjöf Tim Sharp, ritstjóra tilvísunarritsins.
Heitið baluster er byggt á ítalska orðinu balustra. Þetta nafn var búið til á fimmtándu öld á Ítalíu, byggt á perulaga botninum og mjóum efri hlutanum á hverjum baluster, og hvernig þessi uppbygging líkist blómstrandi granateplum. Allt mannvirkið, sem samanstendur af handriði og rekstri, er þekkt sem balustrade. ↩︎
