Tag: tæki

Landbúnaðarhlutirnir urðu að hjólbarða af járnaldarhestvagni!Landbúnaðarhlutirnir urðu að hjólbarða af járnaldarhestvagni!

0 Comments

Yfir 2.000 ára gamalt hjól fannst meðal fornminja nálægt Inverness í Skotlandi

Skrifað af: Sarah Kuta – fréttaritara Daily

Sarah Kuta er rithöfundur og ritstjóri búsett í Longmont, Colorado. Hún fjallar um sögu, vísindi, ferðalög, mat og drykk, sjálfbærni, hagfræði og önnur viðfangsefni.

Fornleifafræðingar voru að grafa á svæði á hálendi Skotlands í undirbúningi fyrir byggingu nýs golfvallar nærri Inverness í Skotlandi þegar þeir rákust á stóran málmhlut.

Í fyrstu héldu þeir að þetta væri bara gamalt landbúnaðargræja en þegar þeir skoðuðu það nánar áttuðu þeir sig á því að þeir höfðu eitthvað mjög sérstakt í höndunum: sjaldgæft járnaldar1 stríðsvagnshjól.

Þó að svipaðir gripir hafi fundist í Englandi hafa mjög fáir fundist í nágrannalandi þess, Skotlandi. Fornleifafræðingar telja einnig að þetta sé fyrsta stríðsvagnshjólið sem hefur nokkurn tímann fundist á hálendi Skotlands.

„Þetta eru svo sjaldgæfir hlutir,“ segir Andy Young, aðalfornleifafræðingur hjá Avon Archaeology Highland, fyrirtækinu sem stóð að uppgreftrinum, við BBC Scotland News. „Enginn okkar hafði í raun séð svona áður hvað varðar að grafa eitthvað upp. Við vorum svolítið ráðvillt.“

Þeir fundu einnig 3.500 ára gamla bronsaldar2 líkbrennsluörk, flíntuverkfæri og að minnsta kosti 25 nýsteinaaldar viðarbyggingar.

Að auki komu upp við uppgröftinn skreyttar leirgerðarvörur, sem og vísbendingar um miðalda akurkerfi, dýrahólf og kornþurrkofna.

Þar sem enginn í teyminu hafði nokkurn tímann grafið upp stríðsvagnshjól áður, voru fornleifafræðingarnir í fyrstu efins en þegar þeir áttuðu sig loksins á því hvað þetta var, voru þeir „mjög undrandi,“ segir Young við tímaritið Smithsonian í tölvupósti.

Samkvæmt Young hefði hjólið verið utan um tréhjól.

Það er gert úr smíðajárni, sem þýðir að það var líklega smíðað af mjög færum járnsmið, segir hann.

Járnsmiðurinn safnaði líklega nokkrum ræmum af bræddu járni og smíðaði þær svo saman á steðja.

Hann kann að hafa sett nýsmíðaða járnhringinn utan um tréhjól, hitað upp og kælt málminn hratt til að „rýrnunarfesta“ hann við hjólið, segir Young.

Fornleifafræðingar bíða enn eftir niðurstöðum geislakolsaldursgreiningar. En Young segir að hjólið sé frá járnöld, sem stóð frá um 500 f.Kr. til 500 e.Kr. í Skotlandi. Hann telur að það gæti verið frá um 200 f.Kr., sem myndi gera það um 2.2002 ára gamalt.

Hjólið virðist hafa verið grafið í gryfju ásamt brenndum mannaleifum, grófum leirmunum og dýrabeinum.

Gryfjan var líklega umlukin trégrindverki, sem hluti af svæði sem kallast „stauragerðishringur“, samkvæmt BBC Scotland News.

Tvö stríðsvagnshjól voru líklega upphaflega grafin hér en hitt var líklega grafið upp eða eyðilagt af nútímaplógi, segir Young við tímaritið Smithsonian.

Rannsakendurnir endurgrófu athafnahringinn, í samræmi við bestu starfsvenjur í skoskri fornleifafræði.

Þeir eru að gefa hina gripina til safna í Inverness og Edinborg.

„Þetta hefur verið ótrúleg ferð frá fornsögulegum tímum til nútímans, hér rétt hjá okkur,“ segir Stuart McColm, varaforseti golfþróunar hjá Cabot, fyrirtækinu sem er að byggja nýja golfvöllinn, í yfirlýsingu.

„Það er auðmýkjandi að hugsa til þess að nýi meistaravöllurinn okkar… muni hvíla á svo sögulega ríkum grunni.“

Þar sem járnhjól hefðu verið gríðarlega dýr í framleiðslu, segir Young að einstaklingurinn sem var grafinn í gryfjunni hafi líklega verið „nokkuð mikilvægur,“ hugsanlega ættbálkshöfðingi.

Þótt svipaðir fornmunir hafi fundist í Englandi hafa mjög fáir fundist í nágrannalandi þess, Skotlandi.

Fornleifafræðingar telja einnig að þetta sé fyrsta vagnhjólið sem nokkurn tíma hefur fundist á skosku hálöndunum.

„Þetta eru svo sjaldgæfir hlutir,“ segir Andy Young, aðalfornleifafræðingur hjá Avon Archaeology Highland, fyrirtækinu sem stóð fyrir uppgreftrinum, við BBC Scotland News.

„Enginn okkar hafði í raun séð svona áður hvað varðar að grafa eitthvað upp. Við vorum svolítið ráðvillt.“

Rannsakendur fundu vagnhjólið, ásamt fjölda annarra fornmuna, við undirbúning fyrir byggingu nýs golfvallar nálægt Inverness.

Þeir fundu einnig 3.500 ára gamla bronsaldar líkbrennsluörk, flíntuverkfæri og að minnsta kosti 25 nýsteinaaldar viðarbyggingar.

Að auki komu upp við uppgröftinn skreyttar leirgerðarvörur, sem og vísbendingar um miðalda akurkerfi, dýrahólf og kornþurrkofna.

Þar sem enginn í teyminu hafði nokkurn tíma grafið upp vagnhjól áður, voru fornleifafræðingarnir upphaflega efins.

En þegar þeir gerðu sér loks grein fyrir hvað þetta var, urðu þeir „ansi undrandi,“ segir Young við tímaritið Smithsonian í tölvupósti.

Þar sem járnhjól hefðu verið gríðarlega dýr í framleiðslu, segir Young að einstaklingurinn sem var grafinn í gryfjunni hafi líklega verið „ansi mikilvægur“, hugsanlega ættbálkshöfðingi.

Rannsakendurnir endurgrófu helgihringinn í samræmi við bestu starfsvenjur í skoskri fornleifafræði.

Þeir eru að gefa afganginn af fornleifunum til safna í Inverness og Edinborg.


  1. Járnöldin var síðasta tækni- og menningarskeið í röð steinaldar, bronsaldar og járnaldar. Tímasetning fullrar járnaldar, þar sem þetta málm að mestu leyti leysti brons af hólmi í áhöldum og vopnum, var mismunandi eftir landsvæðum. Hún hófst í Mið-Austurlöndum og Suðaustur-Evrópu um 1200 f.Kr. en í Kína ekki fyrr en um 600 f.Kr. Heimild: Britannica.com ↩︎
  2. Bronsöld, þriðja stig í þróun efnismenningar meðal fornra þjóða Evrópu, Asíu og Miðausturlanda, á eftir steinaldar- og nýsteinaldartímabilunum (gömlu steinöld og nýju steinöld, í þeirri röð). Hugtakið vísar einnig til fyrsta tímabilsins þar sem málmur var notaður. Dagsetningin þegar öldin hófst var mismunandi eftir svæðum; í Grikklandi og Kína til dæmis hófst bronsöldin fyrir 3000 f.Kr., en í Bretlandi hófst hún ekki fyrr en um 1900 f.Kr. Heimild: Britannica.com ↩︎
  3. https://arkeonews.net/ Segir í sinni grein að hjólbarðinn sé 3500 ára. ↩︎

Heimild: https://www.smithsonianmag.com/

Þýðendur: Friðrik Kjartansson og erlendur.is (Málstaður)

Skráning: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is (Málstaður)

Gæsivagn frá París 1754 #9Gæsivagn frá París 1754 #9

0 Comments

Þessi glæsilegi episkíi-vagn var gefið Elísabetu Petrovna keisaraynju af Kirill Razumovskíj árið 1754.

Kirill Razumovskíj, bróðir Alexeys Razumovskíjs sem var í miklu uppáhaldi hjá keisaraynjunni, naut verndar hennar.

Hann hlaut greifatitil árið 1744, varð síðan forseti Vísindaakademíunnar í Sankti Pétursborg árið 1746 og var skipaður hershöfðingi Úkraínu árið 1750.

Vagninn er fjögurra sæta.

Yfirbyggingin mjókkar niður á við og neðri hluti fram- og hliðanna er sveigður.

Það eru fimm gluggar á framhlið- og hliðum.

Gluggarnir og efri hluti hurðanna með myndskreyttu efri hlutanum innihalda rúðugler.

Hurðirnar eru staðsettar lágt.

Eitt samanbrjótanlega og útdraganlegt þrepið er inni í vagninum.

Vagninn er glæsilegur og hulinn gyllingu og er eðlilega talinn eitt besta dæmið um farartæki í rókókóstíl, sem stendur enn í heilu lagi til handa heiminum.

Hópur viðurkenndra franskra meistara vann að sköpun þessa epíska farartækis.

Hönnun hins stórbrotna forms vagnsins er unnin af franska arkitektinum Nicolas Pineau.

Á grundvelli þess smíðaði meistarinn Drillerosse vagninn og skreytti hann með glæsilegum gylltum útskurði.

Málverk á spjöldunum voru gerð af hinum fræga franska listamanni François Boucher.

Við hönnun þessa einstaka vagns leitaðist Nicholas Pineau við að gefa honum ekki aðeins íburð, heldur einnig hátíðlega reisn „sem hæfir keisaraynju víðfeðms ríkis“.

Hann stækkaði vagninn eins mikið og mögulegt var og lagði sérstaka áherslu á áhrifaríkan skrautbúnað þar sem gylltar tréútskurðar-skreytingar með óvenjulega ríkulegri mótun eru ráðandi þáttur.

Hönnun hans var framkvæmd af hinum frábæra vagnsmið og skreytingameistara A. Drillerosse, sem reyndist vera afburðameistari á mörgum sviðum lista.

Stóru ósamhverfu skrautsveigirnir, skeljarnar og blómin, sem sýna óþrjótandi ímyndunarafl meistarans í skreytingunum, lúta heildarsamsetningunni.

Þær skringilega bognu línur minna á öldutoppa.

Skrautsveigirnir, skeljarnar og mjúkt sveigðir blómastilkarnir, sem raðast í takt og mynda eina heild, falla vel að útlínum vagnhússins og gefa því fullkomið þrívíddaryfirbragð.

Allir burðarhlutar eru skreyttir með skurðlist: stólparnir á veggjamótunum, gluggaumgjarðirnar og dyrakarmarnir. Djúpur útskurðurinn er gylltur.

Ríkulegasti útskurðurinn er á efri hluta vagnhússins, og þökk sé því má njóta djúps og upphleipts útskurðarins frá öllum sjónarhornum.

Víðáttumikið yfirborð fram- og afturhluta undirvagnsins og dráttarskaftsins er skreytt með upphleyptu mynstri af stórum skrautbogum.

Gyllti útskurðurinn á hjólunum sker sig skýrt úr á móti hinum rauða bakgrunni.

Meistarinn valdi hlyn sem efni í útskorna skrautið og nýtti sér kænsku mýkt þess og groppu til að skapa flókið plastískt mynstur sem virðist nánast mótað.

Hér er kunnátta útskurðarmeistaranna augljós, því hlynur er erfiður í vinnslu og minnstu mistök í hreyfingum skilja eftir sig för.

Einn útskurðarhlutinn ber merkið „A’Drillerosse“, sem er nafn meistarans sem smíðaði vagninn.

Brons gegnir mikilvægu hlutverki í skreytingunum.

Sérstaklega áhugaverðar eru bronsrelíefplöturnar sem þekja uppspretturnar með myndum af englum að leika sér í bylgjum og blómum.

Englalíkneskin eru mjög lífleg og alls ekki heft eða hefðbundin, á meðan blómin eru unnin í miklum smáatriðum. Bronsskreytingarnar mynda aðskildar samsetningar og falla vel að heildarútlitinu.

Ástæða er til að ætla að þær hafi verið gerðar í verkstæði hins fræga gyllara og silfursmiðs, Philippe Caffieri, myndhöggvara Loðvíks XV. Frakklandskonungs.

Mjúkur, öldulaga taktur bronsins og tréskurðarins sameinast rókókó-eðli málverksins, sem er eftir François Boucher.

Hvert spjald á hliðum og hurðum minnir á málað spjald í íburðarmiklum rókókó-ramma.

Málverkið með goðsögulegum viðfangsefnum einkennist af ósamhverfum, mjúkum línum, gnægð smáatriða, daðurkenndri yndisþokka í hreyfingum englanna og fínlegum litasamsetningum.

Tjáningarríkar fígúrur englanna virðast geisla af mildu ljósi sem gerir alla samsetninguna hlýja og gleðiríka. Litaskalinn samanstendur aðallega af fölum bláum og bleikum tónum.

Þessir mildu pastellitir gefa vagninum sérstaka fágun.

Fallegt upphleypt gullsaumsmynstur prýðir innra rauðfjólubláa flauelsáklæðið og skjaldarmerkið.

Vagninn er búinn nýjustu tæknilausnum, nánar tiltekið fjöðrum, þróuðum öxulliðum og svanshálsi, auk þess sem hann er með sæti fyrir kúskinn.

Vagninn ber einkenni rókókóstílsins, þótt einkenni nýs stíls, klassíkur, hafi byrjað að birtast í skreytingum Parísarvagna frá þessum tíma.

Form þeirra var rólegra og útskurðurinn fíngerðari.

Hugsanlegt er að vagninn hafi verið skreyttur í rókókóstíl samkvæmt fyrirmælum frá rússneskum viðskiptavini, því þessi stíll var að verða hátískutíska í Rússlandi.


Heimild: https://www.kreml.ru/en-Us/

Þýðendur: Friðrik Kjartansson og erlendur.is

Skáði: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

Oseberg víkingavagninnOseberg víkingavagninn

0 Comments

Eina eintak sinnar tegundar frá víkingatímabilinu!

Skrifað af Nina Kristiansen fréttamanni. Útg. 18. mars 2004. – 04:30

Síðan 1904 hefur allt verið skráð með bestu fáanlegu tækni!

Sænski fornleifafræðingurinn Gabriel Gustafson leiddi uppgröftinn á Oseberg-skipinu.

Hann hélt dagbók um skipið og hlutina.

Þar hefur hann áhyggjur af þeirri ábyrgð sem hann hefur tekið á sig og af því að rífast við landeigandann.

Gústafson og aðstoðarmaður hans skráðu og teiknuðu það sem þeir fundu: tréstykki, prik, bein, reipi og málm.

Allt var hulið drullu. Mest af því var í þúsund stykkjum. Viðurinn var mjúkur og brothættur.

Mikilvægt var að skrá hlutina nákvæmlega hvar þeir fundust. Fornleifafræðingarnir voru ekki vissir um að allt myndi lifa af ferðina til höfuðborgar Noregs, Ósló.

Þeir skráðu hvaða hlutar þeir töldu tilheyra hvaða hlutum, stærðir, skreytingar og viðartegund. Þeir gerðu líka skissur.

4. september 1904 fundu þeir hjól, stokka og hluta sem þeir gerðu sér ljóst að tilheyrðu vagni.

Einhver teiknaði með hraða skissu af undirvagninum. Þetta gæti verið fyrsta skjalið um Oseberg-vagninn.

Hvað er Osberg-fundurinn?

Oseberg-fundurinn er ef til vill stórkostlegasta víkingaskipsuppgötvunin sem nokkurn tíma verður grafin upp, sagði Hanne Lovise Aannestad fornleifafræðingur í þessari grein. Það var grafið upp árið 1904 fyrir utan Tønsberg

fundurinn voru flutt til höfuðborgar Noregs, Osló.

Í víkingagröfinni voru beinagrindur af tveimur konum, rúm, verðmæti og vefnaðarvara. Þessi Búddafata fannst í frábæru ástandi.

Sá eini sinnar tegundar

Oseberg-vagninn er eini vagninn frá víkingaöld sem fundist hefur í Noregi.

Hann var ekki nýr þegar hann var settur í gröfina árið 834 en var gerður fyrir árið 800.

Vagninn er úr beyk og eik og er um tveir metrar á lengd og einn metri á breidd.

Vagninn, sem situr lauslega á undirvagninum, er skreyttur með hausum manna og fólki sem berst við snáka og furðudýr.

Teikningar úr uppgreftrinum voru endurunnar og birtar í tveimur stórum bindum um Oseberg-fundinn.

Tveir listamenn voru einnig fengnir til uppgraftarins þar sem enn voru leifar af málningu á sumum hlutunum.

Þeir bjuggu til teikningar og vatnslitamyndir af skreyttum rúmstokkum, kerum og fígúrum.

Þetta reyndist skynsamleg ákvörðun. Reynt var að bjarga gömlu málningunni en hún lifði ekki við að varðveita viðinn.

„En það var dýrt að ráða listamenn,“

segir Bjarte Aarseth, yfirverkfræðingur við Menningarsögusafnið við háskólann í Ósló.

Það var jafn dýrt að taka myndir árið 1904.

Allur Oseberg-vagninn hefur nú verið skannaður en skránum hefur verið lýst og afritað á margan annan hátt frá 1904 til dagsins í dag. Hér eru nokkrar þeirra:

Gerði það beinna og flottara

Þegar búið var að grafa upp öll stykki skipsins, vagna, sleða, ker, rúm, fötur og allt annað, enduðu þeir að lokum í söfnun norskra forngripa í Ósló.

Þá var hafist handa við að leysa þá stóru þraut að koma réttum hlutum á réttan stað.

Og gamli viðurinn var endurnýjaður. Það tók nokkur ár en á endanum var vagninum púslað saman aftur.

Teiknari á safninu bjó til teikningu sem sýnir hlutana bæði í sitthvoru lagi og þegar þeir eru settir saman.

„Þessi teikning táknar hugsjónamynd. Búið er að leiðrétta villur og galla á vagninum,“ segir Aarseth.

Sem dæmi má nefna að hluti af grindinni er eldri en restin af vagninum.

Það passaði ekki alveg inn á meðan hitt passaði fullkomlega. Á teikningunni eru bolirnir nákvæmlega eins.

„Kvarðinn sem notaður er er líka mjög grófur,“ segir hann.

Þetta hefur verið vandamál fyrir fólk sem hefur reynt að endurskapa vagninn.

„Margir hafa búið til afrit af vagninum, þar á

meðal fólk í Wisconsin, Minnesota og Washington.

Þeir hafa notað vagninn í skrúðgöngur en líta oft undarlega út,“ segir Aarseth.

„Margir hafa búið til afrit af vagninum, þar á meðal fólk í Wisconsin, Minnesota og Washington. Þeir hafa notað vagninn í skrúðgöngur en líta oft undarlega út,“ segir Aarseth.

Að lokum var vagninn skjalfestur í gegnum svart-hvítar ljósmyndir.

Myndirnar sýna smáatriði og hvernig vagninn er settur saman.

Hins vegar kemur ríkur ljómi viðarins ekki í gegn, né öll smáatriðin.

Búið til afrit

Til að draga fram tákn, mynstur og fígúrur notaði safnið einnig aðra aðferð:

„Þeir tóku litla pappírsbúta, eins og gamaldags kalkpappír, sem þeir vættu og settu yfir ýmsa hluti. Þeir fjarlægðu þá pappírinn og teiknuðu mynstrið sem var eftir.

Vandamálið var að pappírinn festist við viðinn,“ segir Aarseth.

Strax árið 1906 voru tréskurðarmenn fengnir til að gera afrit af hlutunum í gröfinni.

Þær voru eins konar öryggisráðstöfun ef ske kynni að frumritunum yrðu eytt.

Bjarte Aarseth var ráðinn lærlingur á tréskurðarverkstæðið árið 1983.

Hann var meðal annars í þrjú ár við útskera eintak af Oseberg-vagninum.

„Þeir eru afrit,“ segir hann. Og nú hafa ljósmyndir sífellt betri upplausn. Fyrir neðan er hornið á vagninum.

Þetta er hluti af mynd í hárri upplausn. Hægt er að sjá og stækka myndina sjálfa hér.

Eins brothætt og hrökkbrauð

Að lokum kom í ljós að aðferðirnar sem notaðar voru til að varðveita viðinn 80 árum áður höfðu alvarlegar aukaverkanir.

Skipið og hlutirnir höfðu legið í blautum bláleir í 1.000 ár. Þegar blautur viðurinn leit dagsins ljós árið 1904 varð Gabriel Gustafson að koma í veg fyrir að hann þornaði.

Hann geymdi hlutina í vatni á meðan hann ráðfærði sig við önnur söfn og gerði tilraunir sjálfur.

Gústafsson kaus að baða viðinn í efnasambandi sem kallast alum.

Það var kannski besti kosturinn árið 1904, en það varð til þess að gömlu hlutirnir voru látnir draga í sig fituniðurbrjótandi sýru1. Innan fárra áratuga varð viðurinn stökkur eins og hrökkbrauð.

2013 byrjaði Bjarne Aarseth að mæla hlutina með þrívíddarskanna, sértækri myndavél og tölvu.

Á þeim tíma varð enn mikilvægara að skrásetja hvern einasta sentímetra af greftrunarfundinum mikla, ef til þess kæmi að þeir myndu molna í burtu og glatast að eilífu.

Þessi tegund af skönnun gengur ekki hratt. Litlir límmiðar, stikur og krossar eru settir utan um eða á hlutinn til að gefa nákvæmar mælingar. Myndavélin tekur myndir með upplausn niður í hundraðasta úr millimetra.

„Ef þú ýmyndar þér fermetra af millimetrum, þá mun það fá 1.900 punkta. Oft jafnvel meira,“ segir hann.

Nákvæmar mælingar

Vísindamenn hafa nú fengið nákvæmar mælingar sem gera þeim kleift að fylgjast með breytingum á viðnum.

Myndavélin og skanninn skemma ekki viðkvæma hluti.

„Nákvæmar mælingar eru líka mjög mikilvægar fyrir þá sem búa til nýju sýningarnar,“ segir Aarseth.

Hann hefur lokið við að skanna Oseberg-vagninn. Hægt er að stækka allar upplýsingar svo áhorfendur geti skoðað minnstu smáatriði.

Myndbandið hér að neðan sýnir undirvagn vagnsins sem er settur saman stykki fyrir stykki – alveg eins og upprunalega.

Kveikt og slökkt er á litunum til að sýna ferlið.

Myndband eftir Bjarte Aarseth, Menningarsögusafnið, Oslóarháskóla

Aarseth er mjög hrifinn af tækni Víkinga. „Hver ​​hluti hjólsins er gerður úr hentugustu viðartegundinni.

Beykið í félögunum2 var bleytt í vatni áður en eikarpílárum, sem voru þurrir, var bætt við. Þetta minnkar brúnina í kringum píláranna.

Félagarnir, pílárarnir og nafið eru læst saman sem

eitt stykki, sem er ótrúlega sterkt,“ segir Aarseth.

Þeir völdu besta viðinn og meðhöndluðu hann þannig að hlutarnir passuðu óaðfinnanlega saman án þess að þurfa hnoð eða nagla.

„Þetta er hátækni. Það er greinilegt að þeir kunnu þetta handverk,“ segir Aarseth.

Skraut eða til nota?

Fornleifafræðingar komust fljótt að því að vagninn var eingöngu til skrauts.

Í þriggja binda bókinni um Oseberg-fundinn segir að vagninn henti ekki til að ferðast langar leiðir. Enn fremur voru engir vegir á þeim tíma.

Það var annaðhvort helgivagn til að bera guðamyndir eða vagn sem drottningin notaði til að sýna sig fyrir fólki á trúarhátíðum, samkvæmt bókinni.

Ein af þeim rökum sem notuð eru til að styðja þá hugmynd að vagninn hafi ekki verið til daglegra nota er að hann geti ekki beygt.

En Aarseth er ekki sammála.

Hann hefur sett hlutina saman stafrænt og telur að hann hafi örugglega verið bæði ökufær og gæti beygt.

Hann er ekki sá eini. Svipaður vagn fannst í sænskri gröf og telja fornleifafræðingar að hann hafi verið í notkun þar.

Auðvelt var að færa vagninn um borð í bát.

Í bókinni På hjul i Norge (Á hjólum í Noregi) frá 1971 er Oseberg-vagninn talinn elsti farartæki Noregs. Höfundarnir, einn þeirra er byggingarverkfræðingur og forstöðumaður Vísinda- og tæknisafns Noregs, töldu að vagninn gæti farið margar leiðir í Noregi.

Óþekkt tákn

Skannaði Oseberg-vagninn gerir okkur kleift að ákvarða hver hefur rétt fyrir sér.

Við getum endurbyggt með því að nota nákvæmar mælingar eða einfaldlega þrívíddarprentað litla eftirmynd.

„Fólk getur prentað út hlutana og sett þá saman í heilan vagn,“ segir Aarseth.

Skannanir í mjög mikilli upplausn sýna einnig ný smáatriði í skreytingunum.

Nýlega fann Aarseth skraut á bringu útskorins manns á vagnyfirbyggingunni.

„Ég hringdi í húsvörð og spurði hvort hann hefði séð að maðurinn væri með tákn á brjósti sér.

En hann hafði aldrei tekið eftir því áður,“ segir hann.

Þrívíddarskönnun býður upp á ný tækifæri fyrir vísindamenn og almenning.

Nýja víkingaaldarsafnið verður opnað eftir tvö ár; það er nú lokað vegna endurbóta.

Fyrir þá sem búa of langt í burtu eða vilja kafa ofan í öll smáatriði hefur skönnun gert skipið og hlutina aðgengilegri.

Aarseth sjálfur hefur búið til andlitsgrímu.

Hann þrívíddarprentaði eitt af mörgum andlitum úr Oseberg-fundnum og skar út stóra útgáfu úr tré.


Heimildir: Was the Oseberg Viking wagon drivable? New methods are constantly uncovering new details about Norway’s oldest vehicle

Skráði: Friðrik Kjartansson

Þýðendur: Friðrik Kjartansson og erlendur.is (Miðeind)

Yfirlestur: malfridur.is (Miðeind)


  1. litlaust beiskt efnasamband sem er vökvað tvöfalt súlfat úr áli og kalíum, notað í lausn til lækninga og í litun og sútun. Niðurbrot fitusýra er ferlið þar sem fitusýrur eru brotnar niður í umbrotsefni þeirra og mynda á endanum asetýl-CoA, inngangssameindina fyrir sítrónusýruhringinn, aðalorkugjafa lifandi lífvera, þar á meðal baktería og dýra. Þegar það er notað sem bræðsluefni (bindiefni) í litun, festir það litarefni við bómull og önnur efni, sem gerir litarefnið óleysanlegt. Alum er einnig notað í súrsun, í lyftiduft, í slökkvitæki og sem astringent efni í læknisfræði ↩︎
  2. Ysta hring hjólsins (hjólbarðanum) er skipt niður í nokkra hluta sem heita hver fyrir sig: „Félagi.“. ↩︎

Nátengt efni

Oseberg víkingsleðinn!

Þýdd grein og myndir!

Oseberg víkingasleðinn lýsing smáatriða

Frásögn/grein og myndir!

Sleði Elizavetaniu Petrovaniu, keisaraynju af RússlandiSleði Elizavetaniu Petrovaniu, keisaraynju af Rússlandi

0 Comments

Anna Ioannovia keisaraynja átti hestasleðann á undan!

Hestasleðinn hefur mörg sæti og er á meiðum. Hann er með fjórum hurðum og tíu gluggum.

Gluggar og efri helmingur hurða með mynduðum topphluta innihalda mjóar glerrúður sem eru tengdar saman með viðarröndum.

Yfirbyggingin, sem mjókkar niður, er nokkuð stór og samsvarar sér ágætlega.

Hér finnum við að minnsta kosti í sama mæli hina dæmigerðu barokkhilli í aðlaðandi skuggamynd.

Fyrir mikið notað farartæki sem ætlað var til lengri ferða á veturna er innréttingin nokkuð glæsileg og svipmikil.

Sleðavagninn er prýddur gylltum lágmyndarútskurði og skúlptúrum útfærðum á þann hátt og tækni sem minnir á síðasta fjórðung 17. aldar.

Þakbrúnarlistinn og veggsamskeyti yfirbyggingarinnar eru rammað inn með mjóum spronsum og útskornum laufmyndum.

Gluggar og hurðaumbúnaðurinn eru örlítið bogadregnir og með fallegum línum.

hliðarnar eru málaðir brúnir og skreyttir skrautmálverkum sem sýna eiginkenni ríkisvaldsins.

Þakið er krýnt með balusterum og meiðarnir eru skreyttir stórum myndum af sjávardýrum útskornum í við.

Hestasleðinn tekur allt að tíu manns í sæti. Inn af eru bekkir og langt borð. Sérstakir ofnar voru notaðir til að hita rýmið.

Þessi sleði er sýndur á 18. aldar útskurði Elizavetu Petrovnu keisaraynju sem gekk inn í Moskvu til krýningar hennar árið 1742.

Það er athyglisvert að ferðin frá Sankti Pétursborg til Moskvu tók þrjá daga. Þeir ferðuðust aðeins á daginn og hvíldu sig á nóttunni.

Ítarleg rannsókn á sleðanum hefur leitt í ljós að hann var smíðaður í Moskvu 1732, en ekki í Sankti Pétursborg 1742 eins og fram kemur í sérfræðibókmenntum frá því snemma á 19. öld og síðar.

Við höfum einnig fundið nafn þess sem smíðaði þennan einstaka vagn. Það var hinn þekkti franski meistari Jean Michel, sem kom til Rússlands árið 1716.

Sleðinn átti ekki aðeins Elizaveta Petrovnu keisara heldur einnig forvera hennar í rússneska hásætinu, Önnu Ioannovinu keisaraynju.

Heimild: Moscow Kremlin Museums: – WINTER SLEDGE-COACH

Þýddi og skráði: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

Garðvagn Keisaraynjunnar Önna LoannovuGarðvagn Keisaraynjunnar Önna Loannovu

0 Comments

Tveggja sæta opinn vagninn fyrir Önnu Loannovnu keisaraynju síðan 1730 í Rússlandi.

Samsetningin, innréttingar og samanburðargreiningar á svipuðum vögnum staðfestir þessa tímagreiningu.

Það er ómögulegt að segja með vissu hvar vagninn var smíðaður.

Verkstæðin á þeim tíma voru til staðar bæði í Sankti, Pétursborg og Moskvu.

Hins vegar sanna skjölin að á árunum 1728-1732 höfðu bestu vagnsmíðameistararnir yfirgefið Sankti Pétursborg og fluttu í kjölfarið keisaraembættið til Moskvu eða annarra höfuðborga Evrópu.

Á sama tíma héldu verkstæðin í Kreml í Moskvu áfram virku starfi sínu.

Á birgðaskrá frá 1770 yfir reiðtygi og hestvagna sem varðveitt er í vagnagarðinum í Kreml er minnst á garðvagninn sem hafði verið yfirfarinn hér snemma á 18.öld sem „fyrirmynd að nýjum svipuðum útbúnaði“.

Samkvæmt þessu og öðrum gögnum frá hallarhesthúsum kanslara, var þessi vagn líklega smíðaður af meisturum Kreml í Moskvu.

Vagninn er opinn fyrir tvo, ekki lokaður né með hurðum.

Farartækið geislar af Barokkoeinkennum og er glæsilegt. Yfirbyggingin er með fínum bogalímum að ofan ásamt neðri hluta yfirbyggingarinnar.

Innréttingin er úr gullhúðuðum og sniðnum bylgjuskífum, útskornum léttarskeljum, laufblöðum og einnig málverki.

Á úthliðunum er merki rússneska ríkisins og kvenfígúra í ramma af bókrollum og kertum á grænum bakgrunni. Af táknmyndinni að dæma er myndin Anna keisaraynja.

Sjá má tilraun í málverkinu til að miðla líkingu við fyrirmyndina. Andlitsmyndir fóru að birtast í vagnasmíði á fyrsta fjórðungi 18. aldar.

Vagninn er ekkert sérstaklega íburðarmikill og innréttingin ekki mjög glæsileg. Þessi dálítið óvenjulega meðferð á umgjörð keisaraveldis skýrist líklega af því að farartækið var aðeins notað til að rúnta um hallargarðinn.

Þetta kemur aftur á móti líka fram í byggingu vagnsins. Hann er lítill og með efnismiklum og breiðum hjólum til að spilla ekki og sökkva í stíga hallargarðsins.

Útfærsla skreytingarinnar kunni að hafa verið ákveðin af þeim sem sá um vagninn.Skjöl í vopnabúrinu staðfesta að vagninn hafi verið gerður fyrir Önnu keisaraynju í Moskvu.

Bólstrunin var endurnýjuð ekki löngu síðar en 1740. Áklæði af grænu ullarefni var skipt út fyrir daufari lit af rauðleitu flaueli.

Þetta er einnig staðfest af eftirlifandi bútum af græna áklæðinu. Vagninn var endurbyggður 1994. Hann hefur nú fengið sína upprunalegu mynd enn og aftur með áherslu á fágun.

Heimild: Moscow Kremlin Museums: – GARDEN OPEN CARRIAGE

Þýddi og skráði: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

Eldvagninn endurbyggður!Eldvagninn endurbyggður!

0 Comments

Endursmíði hátíðarvagnsins frá Civita Giuliana!



Endurbygging hátíðarvagnsins frá Civita Giuliana. Frá uppgötvun til endurreisnar.

Sýning fyrir almenning.

Saga um bata, lögmæti og eflingu einstakrar uppgötvunar.

Frá uppgötvun til endurreisnar.

Innihald: Frumsýning fyrir aðalsýninguna. Tímagapið milli nútímans og forna.

Staðsett í Museo Nazionale Romano frá 4. maí til 30. júlí 2023.

2019 hófust uppgröftur í Civita Giuliana, hverfi norðan hinnar fornu borgar Pompeii.


Glæsilegur fjögurra hjóla hátíðarvagninn fannst ásamt járnverki sínu, töfrandi brons- og silfurskreytingum sem sýna erótískar myndir, steinefnablönduðum viðarhlutum og áletrun lífrænna þátta (þar á meðal reipi og leifar af plöntuskreytingum).

Vagninn fannst næstum heill í portinu fyrir framan hesthúsið ásamt leifum þriggja hesta. Svona eins og undirbúið hefði verið að yfirgefa heimilið.

Þessi uppgötvun er einstök á Ítalíu þegar horft er til varðveisluástands. Líka í ljósi þess að einstakir skrautmunir og öll bygging vagnsins hafa komið fram.

Í einbýlishúsi í úthverfi sem hafði verið auðkennt og rannsakað að hluta til snemma á tuttugustu öld. Og færðist aftur í brennipunkt athyglinnar vegna ólöglegrar könnunar grafhýsis.

Uppgröfturinn var fordæmalaus, bæði hvernig hann hófst og vegna óvenjulegra uppgötvana sem þar voru gerðar.

Meðal fundanna var hátíðarvagn með íburðarmiklum brons- og silfurskreytingum í frábærri varðveislu.

Vagninn hefur nú verið endurgerður og bætt við hlutum sem vantaði en í öskunni geymdust „negatífur“ sem voru endurheimtar með gifsafsteypum af horfnum hlutum.

Það er loksins hægt að dást að vagninum í upprunalegri mynd og stærð á sýningunni „Augnablikið og eilífðin.

Milli okkar og hinna fornu“, sem verður haldin í Museo Nazionale Romano frá 4. maí til 30. júlí 2023.

Hins vegar, einstakt mikilvægi fundarins er afsprengi þeirrar staðreyndar að þetta var ekki vagn til að flytja landbúnaðarafurðir eða til daglegra hversdagslegra athafna, dæmi um það hafa þegar fundist bæði í Pompeii og Stabiae.

Hægt er að auðkenna vagninn sem pilentum, farartæki sem elíta í Rómverjaheiminum notaði við hátíðaathafnir og sérstaklega til að fylgja brúðinni í nýja húsið hennar.

Vagninn er einstakur og viðkvæmur fundur. Bæði vegna krefjandi varðveislu í samhengi fundar hans, og vegna þeirrar vinnu sem þarf til að sækja hann bókstaflega úr kafi og endurbyggja og svo sýna hann opinberlega.

Felur þetta í sér að fullu tilfinningu hverfulleika og eilífðar sem sagan veitir með sönnunargögnum um ótrúlegan menningararf Ítalíu.

Verkefnið hófst árið 2017 með samstarfi ríkissaksóknarans í Torre Annunziata, Carabinieri-listþjófnaðarsveitarinnar fyrir Campania og rannsóknardeildarinnar Torre Annunziata og fornleifagarðsins í Pompeii sem var skipuð til að stöðva ólöglega starfsemi í grafhýsum og rán á fornleifum svæðisins.

2019 leiddi þetta samvinnufrumkvæði til þess að viljayfirlýsing um lögmæti var undirrituð af ýmsum stofnunum sem miða að því að berjast gegn ólöglegri starfsemi á yfirráðasvæðinu í kringum Vesúvíus

Uppgröfturinn sem fylgdi í kjölfarið leiddi til uppgötvunar og endurheimtar herbergja og funda sem hafa gríðarlega sögulega og vísindalega þýðingu:

Þegar vagninn fannst við uppgröftinn var hann afar mikilvægur vegna upplýsinganna sem hann gaf um þennan ferðamáta – hátíðarfarartæki – sem á sér enga hliðstæðu á Ítalíu. Svipaður vagn hafði fundist fyrir mörgum árum í Grikklandi, á stað í Þrakíu til forna, í gröf sem tilheyrir háttsettri fjölskyldu, þótt farartækið hafi verið skilið eftir á staðnum.Þetta er í fyrsta skipti sem pilentum hefur verið endurbyggt og rannsakað vandlega,“

Segir Massimo Osanna, forstjóri ítalskra safna, en undir eftirliti hans sem forstöðumaður Pompeii-garðsins hófst öll starfsemi 2018, þar á meðal undirritun viljayfirlýsingar við ríkissaksóknara.

.

þar á meðal eru hesthús með leifum nokkurra hesta og jafnvel spenntur hestur fyrir vagn (þar sem það hefur reynst mögulegt að búa til fyrstu gifssteypu þeirrar tegundar).

Herbergi fyrir þræla og hátíðarvagninn í þjónustuhlutum einbýlishússins, auk gifsafsteypu af tveimur fórnarlömbum eldgoss í íbúðarhúsnæðinu.

„Þetta er sérstæður fundur sem sýnir að frekari sannanna var þörf vegna einstaka eðlis ítalskrar arfleifðar,“ sagði Gennaro Sangiuliano, menningarmálaráðherra Ítalíu.

Endurgerð og sýning vagnsins táknar ekki bara endurheimt óvenjulegrar uppgötvunar fyrir borgara og fræðimenn.

Þetta kórónar árangur samstillts átaks sem felur í sér sameiginlegar afurðir fornleifagarðsins í Pompeii, skrifstofu ríkissaksóknarans Torre Annunziata og Carabinieri-listþjófnaðarsveitarinnar.

Það mun hvetja okkur til að kappkosta enn frekar að vera betur meðvituð um arfleifð okkar, sem er bæði arfleifð mikilfenglegrar fortíðar en einnig tækifæri fyrir borgaralegan og félagslegan hagvöxt í framtíðinni.“


Heimild: Pompeiisites.org

þýddi og skráði: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

„Uppgröfturinn sem gerður var í Civita Giuliana markaði einnig beitingu uppgreftiaðferðafræði í allt samhengi, sem þegar var hefðbundin venja í Pompeii, þar sem þverfaglegt teymi fornleifafræðinga, arkitekta, verkfræðinga, eldfjallafræðinga og mannfræðinga tók þátt. Núverandi endursmíði vagnsins og kynning hans fyrir almenningi endurspegla mun víðtækari sögu um að standa vörð um menningararf Ítalíu.

Fyrir utan vísindalegt mikilvægi er vagninn líka tákn um dyggðugt ferli lögmætis, verndar og endurbóta, ekki bara einstakra funda heldur alls svæðisins í kringum Vesúvíus.

Bætir Gabriel Zuchtriegel, núverandi garðsstjóri, við.

„Vinnan markaði upphaf aðgerða sem ætlað er að taka eignarnámi ólögleg mannvirki til að halda áfram að kanna staðinn. Það tóku einnig þátt nokkrar stofnanir sem unnu saman að sama markmiði.

Auk ríkissaksóknara og Carabinieri hefur bæjarstjórn Pompeii einnig lagt mikið af mörkum til að stjórna umferð á vegum í þéttbýli sem varð óhjákvæmilega fyrir áhrifum af yfirstandandi uppgreftri.

Sýning dýrmætu fundanna markar upphafspunkt í átt að metnaðarfyllra markmiði sem felur í sér að gera alla villuna aðgengilega almenningi“.

Sýningin þar sem vagninn er sýndur hefur verið kynnt af ítalska menntamálaráðuneytinu og gríska menningar- og íþróttaráðuneytinu (Ephorate of Antiquities of the Cyclades) og endurspeglar mikilvægi samvinnu landanna tveggja.

Sýningin var skipulögð af framkvæmdastjóra safna og Museo Nazionale Romano-listasafnsins í samstarfi við listútgefendur Electa. Sýningin var skipulögð af fornleifafræðingnum Massimo Osanna, Stéphane Verger, Maria Luisa Catoni og Demetrios Athanasoulis, með stuðningi fornleifagarðsins í Pompeii og þátttöku Scuola IMT Alti Studi Lucca og Scuola Superiore Meridionale.

Smelltu/ýta lesa meira …

Rockaway Coupe lokaður #10Rockaway Coupe lokaður #10

0 Comments

06 01 1857.

Eftir. J. IJ. KIKIÐ.

Um smíði þessa vagns segir hönnuðurinn

Með því að kynna þessa hönnun gef ég mér ekki þann hégóma að uppfylla væntingar allra, en ég segi mér trúi því sjálfur að hver og einn muni taka eftir einhverjum nýjum eiginleikum sem hann tileinkar sér að verðleikum.

Fremri hluti yfirbyggingarinnar, með kúsksæti, er í nútímalegum stíl kranahálsframhuta; hálsinn er leiddur yfir á toppinn og sætið er gert aðskilið frá yfirbyggingunni,

í stíl langferðavagns að venju, nema með járntein á enda sætisins, sem er skrúfaður við framstólpann og hægt er að taka af hvenær sem er.

Neðri afturfjórðungurinn nær upp undir efsta fjórðunginn og yfir það kemur opnun á toppnum.

Hönnun yfirbyggingarinnar verður að fullu skilin með því að skoða teikninguna.

Mótun þessa verks er endurgerð á gamla stílnum, með endurbótum eins og sést á plötunni1

  1. Plata = Í USA er alltaf talað um ,,plötu” í stað teikningar! ↩︎

Heimild: The Coach Makers Magazine á Internet Archive 1857.

Þýddi og skráði: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is

Vagn Tutankhamun’s #1Vagn Tutankhamun’s #1

0 Comments

Eitt af afrekum 20. aldarinnar í fornleifauppgreftri!

Vagnar voru fyrstu afkastameiri „vélar“ en mannsorkan. Í gröf Tutankhamuns voru 2 stórir viðhafnarvagnar, annar minni, verulega skreyttur og þrír aðrir léttari gerðir til daglegra nota.


Fellanlegt sóltjald á vagninum #2 Þýdd grein og mynd!

Hvernig koma vagnarnir fyrir sjónir?

Í burðargrindinni voru tvö hjól en við þau var tengdur dráttarpóstur sem tveir hestar voru tengdir við. Farartækin tóku allt fram í verkfræði sem Faróarnir tóku sér fyrir hendur í þeirri fræðigrein.

Vagninn var vel hannaður og glæsilegur að horfa á, gulllitaður og smíðaður úr tré.

Flestir gripirnir voru skreyttir gulli og á hálfeðalsteinum, leirflísum og lituðu gleri.

Hjólin voru hönnuð með nútímalegu móti, úr sveigjanlegu tré sem gat aðlagast ójöfnu yfirborði jarðvegs.

Úr hvaða efni voru vagnarnir?

Smíðin á vögnunum var sambland af handverki sem sjaldan var sameinað í eina iðngrein.

Vegna þess varð að vinna úr margvíslegum efnum eins og tré, bronsi eða eir, gulli, líni og leðri o.s.frv.

Margir hæfir handverksmenn hljóta að hafa tekið þátt í ýmsum stigum smíðinnar.

Vagnarnir á myndunum voru aðallega úr tré og gyllingu.

Í hvað voru vagnarnir notaðir?

Þessir þrír vagnar voru aðallega notaðir til að sýna Faróinn við opinberar athafnir.

Þótt einn vagninn sé ekki jafn glæsilegur og þeir sem hér hefur verið lýst má túlka að hann hafi verið notaður í almennum tilgangi, til dæmis til veiða og í útilegur.


Hvað þýðir þetta eða táknar?

Þetta þýðir að Forn-Egyptar kunnu til verkfræði.

Það táknar að þar sem verkfræði var stunduð til fleiri en einnar aldar var iðnaður háður efnisvali vegna þess að við smíði á vörum skipti ógallað efni mestu máli.

Það má líka lesa úr þessu að stríðsvagnar voru tákn um virðingu, þar sem þeir táknuðu auð og voru notaðir meðal ríkra manna í valdastöðum.

Viðauki

Í Egyptalandi til forna var gullna hásætið tákn valds og sýndi þjóðfélagsstöðu.

Þetta undraverða húsgagn er það forgengilegasta af öllum þeim hásætum sem fundist hafa frá hinu forna samfélagi.

Það fannst í Annexe-héraði í grafhýsi Tutankhamans.

Hann var smíðaður af mikilli leikni og notað í efni eins og gull til að skapa þessa undraverðu list.

Heimild: Golden Chariot – TUTANKHAMUN’S WORLD (weebly.com)

Þýðandi og skrásetjari: Friðrik Kjartansson

Yfirlestur: malfridur.is