Eins og er hef ég ekki mikið af heimildum um hestvagnvæðingu okkar Íslendinga; en vonandi bætist þar úr með tíð og tíma
Kannski getið þið kæru lesendur hjálpað mér ef þið vitið af heimildum um hestvagna á Íslandi hversu lítið sem það er og líka myndir! Rafpóstur: [email protected]
Hvernig voru samgöngurnar 1918?
Árið 1918 var hægt að komast akandi í bifreiðum eða hestvögnum víðs vegar um landið. Þegar bílaöld gekk í garð 1913 voru hestvagnar ekki búnir að vera í notkun lengi en samt hafði komið til sögunnar vagnasmiður í apríl 1904. Kristinn Jónsson sem hafði lagt mikið á sig til að koma hjólum undir landann. Heimildir: Sunnudagsblaðið 1958. Grein eftir Gunnar Hall 
Tók Íslendinga megnið af tuttugustu öldinni að byggja upp sæmilega vegi. Í vega lögum frá 1894. Þá eru vegir kallaðir flutningabrautir og 1918. Þá voru 375 kílómetrar komnir breidd 3,75 metrar sem borið gæti hestvagna og kerrur. Skipunin í lögum var að einungis skyldi varða þjóðbraut yfir fjallvegi.
1918 voru mörg stórfljót og ár landsins brúuð. Eyvindará, Lagarfljót, Markarfljót, Jökulsá í Skaftafellssýslum voru enn óbrúaðar og líka Eyjafjarðará. Þessi var staðan það árið og tel ég ekki þörf á að telja meira upp þrátt fyrir að hestvagnar og kerrur hefðu verið brúkuð langt fram eftir tuttugustu öldinni. En einhver staðar verður að setja punktinn enda miðast heimildir við eftir þennan tíma nær eingöngu við bílaumferð.
Heimildir: Vísindavefurinn
Vefsíðueigandi er viss um að mikil fátækt hafi líka spilað inn í hversu lítið af hestvögnum voru brúkaðir hér á landi. En fátækt var staðreynd jafnvel langt fram á tuttugustu öldina í öllu landinu. Einnig hefur spilað inn í erfitt land að byggja upp vegi úr.
Sandkorn: Fyrsti póstvagninn á Íslandi árið 1900. Heimildir: Wikipedia 
Myndasafn Islenskra hest og handvagna ásamt fleiru!